Cd
Mc Maguire - 'Nothing Left To Destroy' (Innova, 2011)

Componist MC Maguire doet er alles aan om een soort superieur postmodernist te zijn. Van zijn alias, dat een verwijzing naar de hiphop is, tot de opzettelijk eclectische hoes en de bizarre titels van zijn muziek, lijkt er alles aan gedaan te zijn om zijn gekozen identiteit aan het publiek op te dringen. Toch kan dit niet verhullen dat Maguire een klassiek geschoold componist met een grote intellectuele bagage is. Het mag dus aangenomen worden dat hij zich deze postmoderne houding zeer opzettelijk toe-eigent. Daarin verschilt hij niet wezenlijk van John Zorn, wiens projecten vaak ook nadrukkelijk grenzen moeten overschrijden. Toch klinkt het resultaat heel anders: Maguire gebruikt met name samples en ziet het samensmelten van stijlen als een kritische daad. Hij stapelt totdat alles implodeert. De titel van dit album is dan ook goed gekozen.

'Nothing Left To Destroy' bestaat uit twee stukken. Het eerste stuk, 'The Discofication Of The Mongols', is een stuk dansmuziek dat zich bezighoudt met de voortschrijdende verspreiding van de digitale muziekfile, in dit geval tot aan Mongolië – zoals zo vaak het spreekwoordelijke Verweggistan – aan toe. De structuur is duidelijk geïnspireerd op het serialisme - zij het met samples - en is zoals Maguire suggereert verwant aan de muziek van Berg en Stockhausen. Een andere invloed is John Cage, wiens gebruik van radio aan de basis van dit type muziek heeft gestaan.

Uiteraard is er sindsdien een hoop gebeurt, zowel inhoudelijk als technisch. Dit stelt Maguire in staat om vele lagen, volgens zijn website tot zo'n 400, over elkaar heen te gooien. Uit de kakofonie die hieruit voortvloeit, zijn dubstep, drum 'n' bass en de onvermijdelijke keelzang te herkennen. Soms is het tenenkrommend, op andere momenten lachwekkend en heel af en toe zo overweldigend dat het weer eentonig wordt. Nergens is het echter saai en de premisse en uitvoering van het stuk, dat zijn melodielijn ontleent aan een prachtige modern-klassieke vioolpartituur, zijn samen meer dan de som der delen.

Daarna komt het iets kalmere, maar nog steeds niet rustige 'S’Wonderful (That The Man I Love Watches Over Me)', geschreven voor fluit en computersamples. Dit stuk is misschien ietwat topzwaar; wanneer men het programma leest, blijken hiphop, Gershwin, Wagner, het middeleeuwse quodlibet, MGM-musicals en filmsamples elkaar te ontmoeten ter nagedachtenis aan Maguire's moeder. Het zal wel. Er is van alles te beleven en dat is het voornaamste. De spanningsboog in dit stuk is wat geleidelijker en het doel is niet, zoals bij 'The Discofication Of The Mongols', om het publiek omver te blazen. Eerder moet de luisteraar raden waar we nu weer aanbeland zijn.

Meerdere luisterbeurten doen beide stukken recht; pas dan blijkt dat veel van de audio-informatie ook daadwerkelijk verwerkt kan worden. Dit is muziek voor de koptelefoon, om helemaal in te verdrinken en dan na afloop met een rustig 'amen' te genieten van twintig minuten stilte in een kamer met vier witte muren en een plant.

Meer horen?
Op de

Labels: cd

(Sybren Renema, 5.2.12) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Rest in peace
Henny Vonk
(1937-2025)
Foto: Cees van de Ven

Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.