Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Wat overblijft is een machtig openingsnummer

Sonny Rollins, dinsdag 25 oktober 2011, Muziekgebouw Frits Philips, Eindhoven

De tenorgigant begint in Eindhoven, zeker gezien zijn 81-jarige leeftijd, op magistrale wijze aan zijn optreden. In een moordend tempo, voorzien van machtige zware uithalen, lijkt Rollins de toon te zetten voor een legendarisch optreden. Als vanouds speelt de saxofonist als het ware concentrisch om zijn thema heen, er steeds op natuurlijke wijze naar terugkerend, om er vervolgens op voort te borduren.

Intussen slaagt hij erin, met zijn niet aflatende scheppingsdrang, de ene na de andere muzikale vondst uit te diepen. Zijn liefde voor het spel, zijn instrument, de creativiteit van de improvisatie en het behagen van zijn publiek zijn leidend. De sfeer die de meester creëert, getuigt van een positieve bevlogenheid. De afwisseling van spanning en ontspanning in het nummer zet het publiek op scherp en geeft transparantie aan zijn muzikaliteit. De toon uit zijn hoorn is nog steeds indrukwekkend: rond met een korzelig randje, door de jaren heen weliswaar meer kwetsbaar, maar nog steeds immens en herkenbaar uit duizenden. De saxofoon-kunstenaar en vakman soleert tijdens het openingsnummer langdurig en in een vrije vorm.

Bij het tweede nummer valt nog te denken dat de tenorist een stapje terugdoet om energie en nieuwe ideeën op te doen. In een midtempo song wordt het solo-stokje overgedragen aan Peter Bernstein en Rollins vult de solo van de gitarist aan door motiefjes te herhalen. Bij het derde nummer wordt langzamerhand duidelijk dat Rollins, het eerste nummer ten spijt, de vorm van de dag ontbeert. Rollins, die het publiek en de critici vorig jaar op North Sea Jazz wist te imponeren door op constant hoog niveau, energiek en vitaal het gehele concert te kunnen pieken, worstelt en soleert onzeker op de standard 'My One And Only Love'.

Iedereen heeft mededogen. De afgelopen jaren is gebleken dat Rollins slechts bij uitzondering, zoals in de Amsterdamse Stopera in de jaren negentig, als een ware saxofoonkolos boven zijn materie uitstijgt. Zijn optredens in het Concertgebouw waren altijd al van wisselend niveau, maar in Eindhoven is het poverheid troef. Van zijn repertoire moet Rollins het sowieso al niet hebben. De mix van standards, swingers en calypso's en de arrangementen van zijn modale band zijn al decennia min of meer hetzelfde. Nee, het optreden moet het hebben van meeslepende, ideeënrijke, virtuoze en machtig spetterende improvisaties van de saxofonist zelf. Wanneer dat uitblijft, is het collectief een sudderend, ritmisch geheel, niet in staat de in het eerste nummer zo machtig klinkende tenorsaxofoon waardig en solistisch te vervangen.

Natuurlijk produceert Rollins nog wel wat mooie noten in de resterende nummers: 'Nice Lady' en 'They Say That Falling In Love It’s Wonderful'. Vanzelfsprekend blijft het imponerend om een legendarische muzikant te mogen aanschouwen. Uiteindelijk is het natuurlijk alleen nog maar te hopen dat we deze mythische en grootse saxofonist met zijn innemende persoonlijkheid nog regelmatig kunnen zien en horen in meer uitgelaten en uitgesponnen solo's. Hij is ertoe in staat!

Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven.

Labels:

(Louis Obbens, 7.11.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.