Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Pure poëzie

Ben Sluijs & Erik Vermeulen, woensdag 12 oktober 2011, CC Maasmechelen

Met 'Con Alma', 'Early Train' en 'Parity' van hun gelijknamige tweede cd 'Parity', aangevuld met een paar nummers van Monk en daarbovenop de compositie 'Bela' van Ben Sluijs en 'Broken', een nieuwe compositie van Erik Vermeulen, krijgen we vanavond muziek te horen die perfect past bij de volle maan vannacht. Beide muzikanten zijn zó op elkaar ingespeeld, dat hun muziek door de jaren heen pure poëzie geworden is.

De rusteloosheid van Erik Vermeulen verdwijnt zodra hij de pianotoetsen aanraakt. Dan zie je een andere Vermeulen, die de rust terugvindt en overgaat in opperste concentratie. Het begrip 'parity' is duidelijk: Vermeulen die de solo's van Sluijs vooruitduwt en Sluijs die met zijn subtiele blaastechniek de pianoklanken vervolmaakt. Een onlosmakelijk duo, waarbij de toehoorder geniet en wegdroomt.

Vermeulen heeft het niet nodig om met zijn techniek te imponeren bij deze uitvoeringen. Zijn voortdurend streven naar perfectie komt tot uiting via andere kwaliteiten die hem kenmerken: intellectuele eenvoud, lyriek en melancholie. Met zijn inventieve wendingen en zijn gevoelig timbre bij het aanslaan van de toetsen, weet hij zijn typische karakter en muzikale persoonlijkheid, waar we zo graag getuige van zijn, te onderbouwen. De pianist doet alsof hij de partituur voor de eerste maal onder ogen krijgt, maar ondertussen weet hij met vinnig vingerspel stevige impro's neer te zetten, zodat die paper sheets er eigenlijk als decorstukken bij staan.

Erik Vermeulen verrast ons met zijn nieuwe compositie 'Broken'. Ben Sluijs neemt er dit keer bij uitzondering de partituur bij en vertrekt samen met zijn metgezel op een boeiende muzikale reis. Met de gestalte van een pink panther blaast hij op zijn altsax als het ware vanavond het najaar in en lijkt daarbij de noten van de grond te rapen. Sluijs danst met zijn karakteristieke warme klank op en neer op zijn ballade 'Early Train', terwijl terzelfder tijd Vermeulen meedeint op de piano. De Monk-composities ('Gallop’s Gallop' en 'Off Minor') dienen enkel als vehikel van waaruit beide muzikanten vertrekken om er hun eigen verhaal rond te weven, waarbij ze van de ene herkenbare noot naar de andere een nieuwe wereld opbouwen van uitgesponnen en vernuftige improvisaties.

In de ondertussen muisstil geworden zaal start Ben Sluijs zijn intro van het nummer 'Bela'. Traag en zacht aangeblazen en onderbroken door oorverdovende pauzes van rust en stilte, duwt hij het nummer zachtjes vooruit. Op het einde blaast hij zijn adem uit over de snaren van de piano, die zachtjes even meetrillen. Een fijne schommeling van beweging en tegenbeweging tot het hoogste punt van rust, zou 'Hans Andreus' beamen. De tijd tussen het spelen van de laatste noot, het uitsterven ervan en het geven van een verdiend applaus bewijst de grote intensiteit van dit stuk. De zaal loopt leeg, maar ons hart is opnieuw gevuld met zoveel pracht. Ben Sluijs en Erik Vermeulen, we are getting sentimental over you!

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

Labels:

(Gerda Boel, 25.10.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.