|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
Concert Gatecrash speelt sterren aan de hemel zaterdag 20 augustus 2011, Natuurtheater, Oisterwijk Met Gatecrash in de zaal ben je verzekerd van dampende elektronische jazz/pop, gevoed door de gevoelige melodieën van trompettist Eric Vloeimans. Diezelfde band in de buitenlucht voegt hier een extra dimensie aan toe. Een nieuw initiatief van het Tilburgse jazzpodium - Paradox programmeert op locatie - lijkt een schot in de roos, gezien de grote opkomst en het enthousiasme bij het aanwezige publiek. De uitstraling van het 75 jaar oude amfitheater draagt in grote mate bij aan de bijzondere uitwerking van de muziek van Vloeimans en kompanen. In het begin mag je jezelf nog afvragen waar de symfonische uitspattingen blijven en je verbazen over de eindeloze intro's. Gaandeweg wordt duidelijk wat een inschattingsvermogen er voor nodig is, om Gatecrash op deze ingetogen en sferische manier neer te zetten. Het sleutelwoord is hier ongetwijfeld intimiteit. Omgeven door brandende fakkels luidt Vloeimans op indrukwekkende wijze de avond in. Herkenbare thema's en melodieën vloeien over in geluiden van de nacht en krijgen hierdoor een totaal ander jasje. De groet van een overvliegende reiger wordt beantwoord door de trompet van Vloeimans en ronddansende nachtvlinders vinden verklanking via de handen van pianist Jeroen van Vliet. Van Vliets aandeel in Gatecrash was al groot en lijkt alleen maar te groeien. Net iets andere akkoorden, aparte tweeklanken en ingetogen solo's op zijn onmisbare Fender Rhodes zorgen voor een bijzonder uitwerking van de veelal bekende composities, een selecte greep uit het repertoire van de afgelopen jaren. Zo nu en dan leek een thema wel heel erg uitgerekt te worden en sommige solo's werden niet helemaal uitgespeeld, maar ala, het totaalplaatje compenseerde dit ruimschoots. Bassist Gulli Gudmundsson, meesterlijk in zijn subtiliteit, toonde zich een opvallend sterke pijler en zette een fraaie solo neer. Fraai waren ook de spaarzame echoënde klankpatronen die Vloeimans via zijn effectpedalen de nacht injoeg. Immer een genot en een welkom herkenningspunt voor het publiek. Alhoewel drummer Jasper van Hulten zich niet helemaal kon laten gaan, sloeg hij met zijn onaflatende creativiteit waar nodig de puntjes op de i. Wat de melancholie van het moment doet voor een muziekstuk, bewees Vloeimans met het fragiele 'Images Of Washington'. Het is net zoals hij het zelf zegt: het gaat niet zozeer om wat je gaat spelen, maar hoe je het gaat spelen. En dat bewijst hij toch telkens weer. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven. Labels: concert (Donata van de Ven, 3.9.11) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
