|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Een stem van verbluffende schoonheid Simin Tander Quartet, vrijdag 9 september 2011, Paradox, Tilburg Vorig jaar, tijdens haar optreden met Eric Vloeimans in Paradox, kondigde ze vol trots de aanstaande release van haar album aan. In het afgelopen voorjaar verscheen haar debuut-cd 'Wagma' en bijna als vanzelfsprekend volgt er dan een presentatie-tour. Wagma is overigens de tweede naam van de zangeres en staat voor ochtenddauw. Tekenend, want de sfeer die Simin Tander in haar muziek oproept is ontluikend, fris van de lever en authentiek. Uitgangspunt voor haar, wel of niet zelfgeschreven, teksten is het persoonlijke, als het ware de spiegel van haar ziel. Het is daarom niet verwonderlijk dat de zangeres het optreden opdraagt aan haar recent overleden stiefvader. Tanders stem is van een verbluffende schoonheid. Het kleurenpalet waaruit zij kan putten is immens en het raffinement van haar natuurlijke, vocale flexibiliteit toont sporen van een stemkunstenares. Haar vermogen tot improviseren, spelen met het ritme en het ontwikkelen van de scat, wijzen op natuurlijke verbindingen met de jazz. Het oriëntaalse, duidend op invloeden uit de wereldmuziek, is weliswaar meer verhuld, maar toch onmiskenbaar opgesloten in de muziek. De oprechtheid van de opgesloten emoties in haar teksten, die ragfijn samenvloeien met het instrumentale, maakt de muziek natuurlijk en eerlijk. Van fluisterend mysterieus in Nick Drake's 'River Man' tot verontwaardigend in haar eigen sinistere compositie 'Closed Eyes'. Maar ook onderdrukt verdrietig in het abstract-complexe 'Gallery Of Remembrance' en dan weer verleidelijk in het Spaans gezongen 'Obsesión'. Frappant is dat de band, in vergelijking met het optreden in juni 2010, zo veel meer begeestering teweegbrengt. De groep is in staat te flonkeren en spaarzaam te begeleiden, zonder enige vorm van lichtzinnigheid. Zij kan voorzien in weergaloze wendingen en is, naast de vocale inventiviteit, verantwoordelijk voor diversiteit. Drums, contrabas en piano dragen op gelijkwaardige wijze bij aan het muzikale evenwicht en zorgen voor een unieke cohesie met de vocaliste. Daarbij valt het lyrische spel van Jeroen van Vliet op. In broosheid zijn gelijke aan de zangeres, schijnbaar achteloos associërend met verlangen en spelend met de factor tijd. Maar ook de opzwepende percussieve pianostijl en de romantische swing worden niet geschuwd. Klik hier voor enkele foto's van dit concert door Monique van der Lint. Labels: concert (Louis Obbens, 25.9.11) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
