Concert
Kim Hoorweg brengt zon op verregend jazzfestival
zaterdag 30 juli 2011, Jazz Comes To Town, Kerkplein, Epe

Kim Hoorweg & Band waren het perfecte substituut voor de ontbrekende zon op jazzfestival in Epe. Hun setlist was met zorg samengesteld, want iedereen uit het gemêleerde publiek vond er iets van zijn of haar gading. Pop, country, latin, gospel, jazz: het was er in alle verscheidenheid.

Hoorweg liet horen dat ze nu al een allround zangeres is die etiketplakkers het nakijken geeft. Op haar programma stonden stukken van haar binnenkort op het Challenge-label uit te komen cd met The Houdini's, met songs van Peggy Lee zoals 'Lover', 'I Don’t Care Who Knows', 'Why Don’t You Do Right' en 'Sitting In The Middle'. Van haar vorige cd 'My Recipe For A Happy Life' zong ze 'Apple Pie, 'Soulsister', 'I Wish I Was' en 'Daydream', van haar eerste cd 'Kim Is Back' kwamen 'Clap A Yo Hands, 'Summertime' en 'Lady be Good' voorbij.

Haar band - Randell Heye (trompet en bugel), Tom Beek (tenorsax), Milan Bonger (altsax), Erwin Hoorweg (keyboards), Tim Eijmaal (gitaar), Glenn Gaddum (elektrische bas), Salle de Jonge (drums) en Martin Verdonk (percussie) - speelde onberispelijk en gefocust sublieme arrangementen van Erwin Hoorweg. Met improvisaties die de individuele klasse onderstreepten. Zowel de blazerssectie als de goedlopende ritmesectie toonden professionaliteit van de eerste tot de laatste noot. Geen half werk onder het motto 'het is een festival dus het mag wat losser', maar vakwerk dat het speelplezier niet in de weg stond, maar juist een extra boost gaf. Alles onder controle van Kims vader, de gelouterde ervaren toetsenist Erwin Hoorweg.

Deze beeldbepalende omgeving tilde de vocaliste op en wist het beste uit haar naar boven te halen. Natuurlijk weten we zoetjesaan wel waartoe Kim Hoorweg vocaal in staat is en welke progressie ze momenteel doormaakt. Met de jaren zal ook de verinnerlijking en bezieling van de lyrics verder toenemen. Maar haar talent is onomstreden. De gekozen en deels zelf componeerde stukken waren geen 'koud kunstje-stukken' en vroegen het uiterste met betrekking tot intonatie en stembeheersing. Ook in haar scats bleef ze daarover controle houden.

De karikaturale latin-uitvoering van 'Round Midnight' deed denken aan die van wijlen Amy Winehouse. Een kwestie van smaak natuurlijk, maar dit voelde als het opleuken van deze ijzersterke jazzerfgoedstandard en deed bovendien geen recht aan de lyrics. Het concert werd besloten met de standard 'Lady Be Good'. Aanpak en eigentijdse vertolking van deze klassieker zorgde voor een wedergeboorte van jewelste uit het hiernamaals van deze tot stof vergane standard.

Labels: concert

(Cees van de Ven, 12.8.11) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.