Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Eenmaal op de rails loopt de trein stevig door

Monsieur Dubois, cd-presentatie, donderdag 21 mei 2011, De Muziekgieterij, Maastricht

De Muziekgieterij is een voormalig omroepgebouw, gelegen in een oude volksbuurt in de stad. Van de buitenkant heeft het nog wel de media-allure van de jaren tachtig, een beetje als een futurologische blokkendoos van alluminium. Een schril contrast vormt de oude caravan die dienst doet als entreehokje. De polsbandjes verraden de nieuwe bestemming: muziektempel. Het zijn vooral popbands die hier de boventoon voeren. De concertruimten zijn technisch goed geoutilleerd, eigenlijk een mooie herbestemming van dit voormalige Omroep Limburg-gebouw.

Vanavond 'Melting Pot': een gezamenlijk concert van de Muziekgieterij en Stichting Jazz Maastricht, waarbij een link 
wordt gelegd tussen jazz, pop en wereldmuziek. 
 Niet gek dus dat ze uitgerekend met deze lekkere en veelbelovende weekendstamper de cross-over serie opstarten. In de zaal een mengeling van jazzfans, popliefhebbers en buurtbewoners.

Monsieur Dubois is een groep met een eigen geluid: 'danceable hardjazz'. Met deze sound maakt Monsieur Dubois al sinds 1999 zijn opwachting, ook op grote festivals als North Sea en Oerol. Na het debuutalbum 'Ruff' en opvolger 'Soul Integration' presenteert Monsieur Dubois nu de nieuwe cd 'Slow Bombastik'. Van brutale funk en afrobeat tot relaxte en ingetogen jazz, zo vertelt het persbericht.

'Slow Bombastik' vind ik klasse! Het is een echte eigentijdse jazzhit. Dat voorop. Veel ritme en percussie, een sterk aanwezige elektrische bas, syncopen als een echte funky stuff-band, mooie, soms opzwepende, dan weer melodieuze solo's, psychedelische (retro-)keyboards en Rhodesklanken, dance jazz, een mooi concept. Het beluisteren meer dan de moeite waard, al kan ik me voorstellen dat hier en daar ook het dak eraf gaat en de term 'luisteren' wat stoffig overkomt.

Monsieur Dubois zet je altijd even op het verkeerde been. De cd klinkt gaaf, spannend en geraffineerd. Ik ben onder de indruk van het titelnummer. Past perfect als leitmotiv in mijn dagelijkse autorit naar de stad. Het klinkt lekker, het werkt aanstekelijk, maar je grijpt er af en toe gewoon naast. Dubois doet dat bewust, vindingrijk en met humor. Je ziet het ook aan de spontane dansers in het publiek; sommigen zoeken de groove tijdens de cd-presentatie. Naarmate het concert vordert, slaagt Monsieur Dubois er uitstekend in om het gehele publiek op de vloer aan de gang te krijgen. De muziek gaat erin als koek. De ritmesectie draait op volle toeren.

Cross-over is niet alleen een muzikale aangelegenheid. Poppubliek wil, anders dan het jazzminnend publiek, vooral ook vette emotie zien en beleven. Dat is deze avond nog even wennen voor Monsieur Dubois. Live komt het vanavond minder uit de verf; het klinkt soms rommelig en het duurt best even voor de blazerssectie op dreef is. Eenmaal op de rails loopt de trein stevig door. Een beetje vreemd is het wel dat het concert opeens is afgelopen en slechts uit een set van pakweg veertig minuten bestaat. Dat wekt de indruk van een verplicht nummertje. Het publiek vraagt om meer en krijgt dat uiteindelijk ook. De mannen van Monsieur Dubois keren terug op het podium en maken hun vroege aftocht meer dan goed.

De winst van deze avond, door zo'n 75 mensen bezocht, is dat er werkelijk iets van jazz doorklinkt in de Muziekgieterij en dat Stichting Jazz Maastricht zo een geheel ander publiek bereikt dan normaal in het theater Vrijthof. Ben benieuwd waarmee Monsieur Dubois ons in de toekomst het bos instuurt en hoe de band zich vooral live verder wil gaan ontwikkelen.

(Jo Dautzenberg, 9.6.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.