Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Pee Wee Ellis – 'Tenoration' (Art Of Groove, 2011)


'From jazz to funk and back' is het motto van deze dubbel-cd van tenorsaxofonist Pee Wee Ellis. En dat is hem wel toevertrouwd. Op de eerste cd ('From Jazz To Funk') wordt uit een stevig funkvaatje getapt. Als oudgediende' van de James Brown Revue en JB Horns, Van Morrison's Band en de groep van Maceo Parker beheerst hij het funkmetier tot in zijn tenen.

Vooral in 'Slanky' - een knipoog naar Neal Hefti's swingende en vroegere eindtune van Brandpunt 'Splanky'?! - en Cannonball Adderley's 'Sticks' combineert Ellis geraffineerd jazzlicks met screaming funky riffs. Zijn geluid is vol en stevig, en de rockende ritmesectie zorgt voor de passende groovy ondersteuning.

De gevoelige oude standard 'At Last' van Mark Gordon & Harry Warren - het laatste nummer van cd 1 - is de opmaat voor de tweede cd ('...And Back To Jazz') met standaard jazzkwartetbezetting. Ook op deze cd Adderley's 'Sticks'. Eveneens funky gespeeld, maar dan wel met een jazzy feel en in plaats van keyboards de vleugel oftewel grand piano, waarop Gareth Williams vlammend soleert.

Ook het mainstream jazzidioom beheerst Ellis op overtuigende wijze. Hij soleert soepel en fraseert gemakkelijk. Onmiskenbaar put hij zijn inspiratie uit de Coleman Hawkins-school, met volgers als onder anderen Gene Ammons, Jimmy Forrest, Red Holloway, Frank Foster en David 'Fathead' Newman.

Of Ellis nu funkt of jazzt; het gaat hem zeer goed af. Daarbij wordt hij adequaat ondersteund door voortreffelijke sidemen als funkgitarist Tony Remy, keyboardspeler Dan Moore en de eerder genoemde pianist Gareth Williams.

Meer horen?
Klik
hier voor geluidssamples van dit dubbelalbum.

Labels:

(Jacques Los, 25.4.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.