Cd
Bill Coleman & Don Byas – 'At Théâtre Bel-Air, Lausanne 1949' (TCB, 2010)
Opname: 11 februari 1949

Het applaus dat op de aankondigingen volgt, zegt veel over de Europese jazzscene anno 1949. 'St. James Infirmary', 'How High The Moon', 'Hey-Ba-Ba-Rebop' en 'St. Louis Blues' krijgen het meest enthousiaste onthaal. Dixieland, bebop, Lionel Hampton en dixieland, zo lag de zaak erbij.

'Der hervorragende Neger-Trompetist' Bill Coleman was geen onbekende in Europa. Al in 1933 trad hij in Frankrijk op, als lid van het Lucky Millinder-orkest. Twee jaar daarna vestigde hij zich in Parijs. Gedurende de Tweede Wereldoorlog zat hij weer in New York en het zal een ontnuchterende ervaring zijn geweest om na zijn verblijf in de hippe ensembles van Sy Oliver en Billy Kyle in 1948 in de van dixieland doordrenkte Oude Wereld terug te keren. Hij was een swinger pur sang, een soort Roy Eldridge zonder diens branie en neigingen richting stratosfeer. Een mooie heldere sound had hij – maar de show wordt hier toch duidelijk gestolen door tenorist Don Byas, ook al zo'n nestvlieder.

Byas waagt zich hier aan 'Body And Soul', dat collega Coleman Hawkins zich (na diens terugkeer uit Europa in 1939) had toegeëigend. Waar de Hawk als een dandy flaneerde, deze en gene dame een buiginkje of een knipoog gunnend, sluipt de Don met soepel verende tred over de boulevard. Zoals 'Body And Soul' bij Hawkins hoorde, zo was 'Laura' van Byas zelf. Zijn aantrekkelijke ronde geluid komt hier het best tot zijn recht. Overigens pakt Byas in het epigrammatische 'How High The Moon' onbeschaafd uit. Alsof de wereld aan één Illinois Jacquet niet genoeg had.

Labels: cd

(Eddy Determeyer, 9.4.11) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.