Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Helemaal maf van Agog

dinsdag 1 maart 2011, De Smederij, Groningen

'Agog' betekent zoveel als 'helemaal maf van'. Dat gevoel kon je inderdaad bekruipen bij het concert van het trio Agog in De Smederij. Met name wanneer gitarist Frank Wingold alle zelfbeheersing verloor en logica en doelgerichtheid opblies, zodat de fragmenten daarvan alle kanten opschoten en de verblufte bezoekers vliegensvlug dekking moesten zoeken. Zo ongeveer. Het trio doet maar wat. Waarmee ik bedoel dat het geen jazz is en geen rock en ook geen wereldmuziek, om die lelijke term maar eens te gebruiken. Maar alles zit er wel in. Improvisatie, daar draait alles om en soms beukt de muziek met rockkracht elf op je trommelvliezen. De ritmes hobbelen en schokken intussen door – ongeveer zoals die fietsjes met excentrische wielen die je vroeger bij ons in Oeteldonk wel zag.

Eigenlijk is basgitarist Mark Haanstra de enige die het hoofd nog enigszins koel weet te houden. Hoewel de jungledrums bij hem nooit ver weg zijn, is hij een melodische 'zanger' die opgewekt door de schema's danst en sluipt. Want die Joost Lijbaart is in dit gezelschap ook niet echt te vertrouwen. In andere kringen wil hij nog wel eens bedachtzaam als een pijproker rimpelen en ritselen, maar daarvan is hier geen sprake. Als hij zich eenmaal naar zijn krukje gewrongen heeft, behoedzaam door een labyrint aan tafeltjes, koffers, bekkens en stekkerdozen manoeuvrerend, dwingt hij de muziek met niets ontziende rimshots in het gareel.

Dit is kale muziek, zonder opsmuk. Hooguit drukt Wingold een pedaal in om een batterij strijkers even uit hun slaap te wekken, maar dat is het dan. Deze muziek moet het niet van binaire apps hebben, deze muziek komt rechtstreeks uit het analoge hoofd. En dat zie je als je Wingolds hoofd beziet. Zijn gitaar is een verlengstuk van zijn lichaam en vice versa. Soms wordt er even gas teruggenomen: 'Gouache' opent inderdaad als een canvas vol lieflijke, in elkaar overvloeiende tinten. Maar je hebt je nog niet gerieflijk in je luie stoel weg laten zakken, tevreden de essence van de Bisquit opsnuivend, of het trio mept je weer agog met vuige vegen en gekerfde contouren.

(Eddy Determeyer, 11.3.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.