Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Rein de Graaff – 'Ornithology' (Timeless Records, 2010)


Pianist Rein de Graaff is de Nederlandse ambassadeur van de bebop. Al meer dan veertig jaar is hij als sideman en leider een onbetwist virtuoos swinger van Charlie Parkers en Dizzy Gillespie's muzikale naoorlogse muzikale erfenis.

Gedurende decennia is De Graaff al bezig beroemde Amerikaanse exponenten van de bop naar Nederland te halen. Saxofonisten als Dexter Gordon, Bud Shank, Von Freeman, David 'Fathead' Newman, Charlie Rousse, Pepper Adams en trompettisten als Webster Young, Louis Smith, Conte Candoli en John Marshall zijn inmiddels één of meerdere keren in gezelschap van De Graaff en zijn trio op de Nederlandse jazzpodia verschenen. Van veel van die concerten zijn – gelukkig – opnames gemaakt. Van al dat materiaal is inmiddels een compilatie-cd 'Ornithology' uitgebracht. Eerder verschenen de cd's 'Now’s The Time' en 'Confirmation'. Het is geenszins toeval dat de titels van deze cd's vernoemd zijn naar bekende composities van de uitvinder van de bebop, Charlie Parker.

Behalve de Amerikanen, zoals Harold Land, James Clay, Teddy Edwards en Frank Morgan, zijn er twee opnames van Nederlandse rietenblazers, respectievelijk Herman Schoonderwalt (klarinet) en Benjamin Herman (altsax), op deze compilatie toegevoegd. De Nederlanders doen beslist niet onder voor hun Amerikaanse collega's. Vooral Herman soleert zeer gepassioneerd in 'Autumn In New York', dat in tegenstelling tot Frank Morgan's nogal magere en timide vertolking op de altsax in 'Parker’s Mood'. Overigens niet zo verwonderlijk wat Morgan betreft. Hij overleed een maand na deze opname (2007).

Opvallende prestaties op deze cd komen uit de tenorsaxen van Harold Land (met zijn robuuste toonvorming en vrije interpretatie), Teddy Edwards (een fraai geblazen ballad) en James Clay - hij verkeerde volgens de hoestekst in een slechte conditie - met een korte, doch zeer bluesy solo. Vanzelfsprekend laat ook Rein de Graaff zich horen in swingende en furieuze solo's in de uptempo nummers, waaronder 'Night In Tunesia'.

Deze cd geeft een goed beeld van Rein de Graaffs muzikale ontmoetingen door de jaren heen – 1984 tot en met 2009 – met de groten van de bebopmuziek. Mede door de competente begeleiding en speelwijze is zijn trio een gelijkwaardige partner van de Amerikaanse mastodonten in dit genre.

Labels:

(Jacques Los, 30.3.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.