|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Gastsolist entertainde meer dan hij speelde Jazz Orchestra Of The Concertgebouw & Don Menza, donderdag 25 november 2010, Bimhuis, Amsterdam Met het eerste deel van Henk Meutgeerts suite 'Riffs ’n Rhythms' werd het concert van het Jazz Orchestra Of The Concertgebouw lekker swingend in uptempo geopend. Solisten van importantie in dit nummer waren altsaxofonist Joris Roelofs, trompettist Jan van Duikeren, tenorsaxofonist Simon Rigter en pianist Peter Beets. In de prachtige ballad 'Bird’s Eye' soleerde Ruud Breuls beheerst en met gevoel op trompet. In de orkestpartijen schitterde trompettist Rini Swinkels met strak geplaatste 'high notes'. In Beets' 'The First Song' werd fraai gesoleerd door Van Duikeren, altsaxofonist Jorg Kaaij en Simon Rigter. Verwonderlijk is het niet dat het orkest dit jaar de prestigieuze Edison Jazz Award gewonnen heeft voor de recent uitgekomen cd 'Blues For The Date'. Naast de meer dan voortreffelijke solisten die het puikje van de moderne mainstream jazz in Nederland vormen, wordt in de secties accuraat en swingend gemusiceerd. Daarbij is het bandbook gevuld met originele composities en arrangementen van onder anderen leider Henk Meutgeert, Peter Beets, Jesse van Ruller, Johan Plomp en Jan van Duikeren. Dat ook dit orkest wordt geconfronteerd met botte bezuinigingen verdient het niet. Gelet op de kwaliteit van het orkest plus de projectmatige activiteiten en de samenwerking met prominente Amerikaanse musici, is dit niets meer of minder dan een gotspe. De prominente gastsolist van deze avond was de Amerikaanse meestersaxofonist Don Menza. Hij is een moderne hardbop-blazer. Vooral met de bigbanddrummers Buddy Rich en Louie Bellson heeft hij furore gemaakt. Ook is hij actief als bigbandleider en vervult hij gastdirecties bij bigbands in onder meer Duitsland en Noorwegen. Zijn techniek, toonvorming en virtuositeit is formidabel. Van die kwaliteiten werd helaas niet al te veel gebruik gemaakt. Menza, die inmiddels 75 jaar oud is en dezelfde dag nog een workshop achter de rug had, kwebbelde meer – hij poneerde wat flauwe anekdotes en grapjes – dan hij speelde. Jammer! Maar als hij dan de tenorsax aan zijn mond zette, was het wel raak en dan nog wel onversterkt. Met zijn vol, rond en warm geluid kwam hij gemakkelijk boven het orkest uit. Ook plaatste hij razendsnel virtuoze en interessante licks. Meer van dat zou geweldig geweest zijn. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Maarten Jan Rieder. (Jacques Los, 3.12.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
