Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Kleurrijk en gewaagd

Kurt Rosenwinkel Standards Trio, zaterdag 6 november 2010, Paradox, Tilburg

Kurt Rosenwinkel wordt genoemd als misschien wel de meest gevierde artiest van de 21ste eeuw als het gaat om vernieuwende muziek. Deze 39-jarige jazzgoeroe, wiens roots in Philadelphia liggen, was ooit sideman in Gary Burtons en Joe Hendersons bands en liet zich onder meer beïnvloeden door John Coltrane, Pat Metheny, Wayne Shorter, John Scofield en Miles Davis, maar ook door The Beatles en Led Zeppelin.

Het publiek was massaal uitgerukt; in een uitverkocht Paradox waren velen getuige van het retrospectieve spel en de exclusieve sound van deze meestergitarist. Het concert maakte deel uit van een reeks opvallende gitaarconcerten in de maanden november en december op het Tilburgse jazzpodium.

In zijn onverstoorbare houding was enkel de constante nerveuze beweging van zijn gesloten ogen een duiding van het creatieve proces dat ongetwijfeld in hem plaats vond. Het moest haast wel een fundament vormen voor zijn virtuoze en originele interpretaties van de zo vaak vertolkte composities uit het traditionele Songbook en van jazzgiganten als Thelonious Monk en Cole Porter. Zijn zelfanalyse en zoektocht door de harmonische materie vond plaats in een intieme triosetting, waarin hij vergezeld werd door Eric Revis op bas en Ted Poor op drums. Laatstgenoemde is de waardige vervanger van Eric Harland, drummer op de cd 'Reflections'.

Ondanks het niet zichtbare contact tussen Rosenwinkel, Revis en Poor, was de interactie in het drietal groot en leidde het tot wonderbaarlijke resultaten, die zowel subtiel en kleurrijk als verrassend gewaagd en uitdagend genoemd kunnen worden. Opvallend was ook dat de oorspronkelijke melodieën slechts bij tijd en wijle naar voren 'popten', om daarna binnen het originele schema bijna onherkenbaar te verdwijnen in Rosenwinkels muzikale omzwervingen.

Rosenwinkel toonde zijn passie en fijngevoeligheid in de uitvoering van 'Reflections', dat een sterke opbouw behelsde en via fascinerende omwegen uiteindelijk weer tot een subtiel einde kwam. In 'Invitation' werden we getrakteerd op de vingervlugheid van Rosenwinkel en zette Revis een melodieuze solo neer, waarin fantasie en speelsheid niet ontbrak. Overigens omvatte Revis zijn bas soms zó krachtig, dat het leek alsof hij hem zou samendrukken. Zijn spel kwam daardoor soms wat compact over. Daarentegen was die kracht juist essentieel tijdens die enkele keer dat het trio enigszins dreigde te verzanden.

Drummer Ted Poor vormde een inspirerende pijler in het geheel, zowel visueel als auditief. Hij is een zeer innovatieve en creatieve drummer, die zichzelf in de compositie insluit en zich volledig ten dienste stelt van het trio. Zijn gevoeligheid voor dynamiek is groot en hij waarborgt de ritmische zekerheid van het geheel, in welk tempo dan ook.

Naast ballads en uptempo stukken kwam er zelfs een tango voorbij in 'Get Out Of Town' en werden we als laatste nummer van één grote set getrakteerd op 'Inner Urge' van Joe Henderson, waarin Revis er (in figuurlijke zin) in sneltreinvaart vandoor ging, Rosenwinkel met gierende banden erachteraan. In deze welluidende achtervolging deed zich het enige verbluffende moment voor waarop Rosenwinkel zichzelf fysiek kon laten gaan.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Siebe van Ineveld.

(Donata van de Ven, 15.11.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.