Cd
Steve Lehman Octet - 'Travail, Transformation And Flow' (Pi Recordings, 2009)
Opname: 22 december 2008

Het kan soms als een schok aankomen als je de wereld van componist/altsaxofonist Steve Lehman binnenwandelt. Het is geen gedoe met swing, in de blues geworstelde uithalen of ouderwetse groove die verder borduurt op klassieke jazz. Hoewel er duidelijk banden zijn met het verleden, is Lehmans blik steevast op de toekomst gericht. Welkom in de wereld van de sci-fi jazz.

Sinds zijn eerste wapenfeiten viel al op dat de lange snaak met de nasale sound nooit zou zorgen voor conventionele resultaten. Hoewel zijn muziek nog aansluit bij jazz, incorporeert die ook elementen uit avant-gardemuziek, funk en hiphop, en dat op zo'n manier dat je een volstrekt unieke tussenvorm krijgt. En of hij het nu doet in intieme context (zoals op 'Demian As Posthuman') of in grotere bezetting (zoals op dit album); het blijft werken met onvoorspelbare songs en structuren die met een schijnbaar mathematische doelgerichtheid evolueren.

De band die hij daarvoor rond zich verzamelde, is ook niet van de minste; stuk voor stuk bestaat die uit jonge talenten of gevestigde waarden met een reputatie voor avontuur. Vooral de rol van drummer Tyshawn Sorey staat opnieuw centraal: zijn gebroken ritmes en met funk rotzooiende speelstijl staat soms loodrecht op die van de klassieke jazzdrummer. Hier geen extraverte hoogstandjes, stuwende drive en rollende roffels, maar een functionele dienstbaarheid, waarbij de volledige kit aangewend lijkt te worden als een melodisch instrument.

De stijl is voldoende divers (zo is 'Waves' ongewoon traag, slepend en minimalistisch), maar doorgaans overheerst hier een gevoel van onrust, een nerveus en wriemelend ongemak dat zich vertaalt in ongrijpbare muziek die even raadselachtig als vertrouwd aanvoelt. Er zit een enorme creativiteit in deze muziek, maar ze is niet van de 'we-zien-wel-waar-we-eindigen'-soort. Hier is aan gewerkt, aan geslepen, aan bijgesleuteld, en alle onderdelen lijken dan ook bij elkaar te passen zoals puzzelstukjes die steeds - ook al is het via een omweg - op hun plaats terechtkomen.

Lehmans ongrijpbare melodieën lijken wel van kwikzilver, zo vinnig vliegen ze aan je oren voorbij. Het levert ook een mooi contrast op met de dromerige vibes van Chris Dingman en de pompende tuba van Jose Davila (bekend van Henry Threadgills Zooid). Een andere troef is dat dit album de tijd niet krijgt om te vervelen. De acht songs klokken af onder de veertig minuten. Bovendien is de afsluiting met de hiphopklassieker 'Living In The World Today' van GZA/Genius een even gepast als verrassend idee. Zelden hoorde je een jazzband zó inventief, zó vooruit op zijn tijd klinken.

Meer weten?
Luister

(Guy Peters, 31.10.10) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.