Cd
Chet Baker – 'The Sesjun Radio Shows' (Out Of The Blue, 2010) 2 CD
Opnamen: 1976-1985

De conclusie is snel getrokken. Deze radio-opnamen van trompettist en zanger Chet Baker behoren tot het beste dat de 'late' Chet heeft nagelaten. 'Love For Sale', met Philip Catherine op gitaar en bassist Jean-Louis Rassinfosse is een indrukwekkende proeve van subtiele kamerjazz, die zó op een verzamel-cd met 'The Best Of Chet Baker' kan. De musici hebben er een bijzonder fraai arrangement van gemaakt, met een dragende rol voor Rassinfosse. Dezelfde groep nam twee maanden later de cd 'In Bologna' op, ook live en ook prima, maar het concentratieniveau van Laren wordt daar toch niet bereikt.

Des te vervelender is het dat deze dubbelaar, met opnamen die voor het betreurde TROS Sesjun werden vastgelegd, per abuis begint met de zwakste track, 'This Is Always'. Dit nummer, uit 1978, is het enige waarin Baker uitsluitend zingt. Hij zit tegen het valse aan, is niet tekstvast en maakt ook voor het overige een nogal gammele indruk. Dus gewoon een keer naar luisteren en verder cd 1 standaard bij nummer twee laten beginnen.

Op de weinige jaren zestig-opnamen van Chet Baker die ik ken, maakt hij (op bugel) een tamelijk fletse indruk. Daarvan is hier, tien jaar later, geen sprake. In deze radioregistraties klinkt hij veel levenslustiger en ook de ballads snijden hout. De begeleiders zijn met zorg gekozen en van de opnamen uit 1976 valt fluitist Jacques Pelzer in positieve zin op. Achter diens soli blaast Baker extreem zachte obligato's, waarbij hij zich verbluffend dicht bij de geluidskarakteristieken van de fluit waagt. De gedachte aan een bugel dringt zich op. De laatste vocal in 'There Will Never Be Another You' wordt voorafgegaan door een spannende collectieve improvisatie. Aan bassist Cameron Brown de eer om met hard werk de zaak bijeen te houden.

Of Baker nu scat of teksten zingt, altijd is zijn stem complementair aan zijn trompetspel. Soms, in 'Just Friends' bijvoorbeeld, lijkt hij in zijn laid-back timing Jimmy Scott te evoceren. Alphonso Mouzon zit hier achter de drums en in de eerste twee nummers klinkt hij niet echt geïnspireerd, noch inspirerend. In 'Blue ‘n’ Boogie' breekt The Mighty Mouzon los met een overdonderende, ratelende aanpak. Het lijkt misschien niet de meest logische keuze, deze fusiondrummer, maar het heeft er alle schijn van dat hij de leider hier daadwerkelijk oppept.

Van een optreden uit 1984 in het Amsterdamse Concertgebouw zijn twee tracks uitgekozen die sterk contrasteren. Als Baker 'My Foolish Heart' zingt, verwacht je dat zijn stem elk moment over de rand van het liedje kan kieperen. De instrumental 'Margarine' (als je nooit brood eet zou je je daar een heel mooie dame bij kunnen voorstellen) is scherp gefocuste bebop, met een glansrol voor John Engels achter de ketels. En dan moet de sessie met Catherine en Rassinfosse nog komen.

O ja, het geluid. Om te zoenen.

Deze recensie verscheen eerder in Jazz Magazine.

Labels: cd

(Eddy Determeyer, 18.10.10) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.