Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Trots en liefde voor Afrika in elke noot die ze zingt
Brussels Jazz Orchestra & Tutu Puoane 'Honouring Mama Africa!', woensdag 25 april 2010, Cultuurcentrum, Hasselt

In het kader van de onlangs verschenen cd 'Mama Africa!' concerteerden het Brussels Jazz Orchestra en zangeres Tutu Puoane in Hasselt. Het resultaat overtrof de hooggespannen verwachting. Want zij die na het beluisteren van de eerder genoemde cd nog twijfels hadden, werden met dit optreden direct uit de droom geholpen. Niet voor niets behoort deze bigband tot de Europese top. In alle secties was perfecte balans en dito samenspel. De arrangementen van deze Afrikaanse volksmuziek waren om te watertanden en werden veelal door bandleden zelf geschreven.

Niet slaafs naar de letter, maar wel in de geest en met met respect voor de traditie. Lode Mertens, Dieter Limbourg, Pierre Drevet, Gyuri Spies (hij deed ook de recording, editing, mixing en mastering van de cd) schreven spannende partijen, waarbij niemand het zich kon veroorloven ook maar één moment de focus te verliezen. Ook dit keer moest je concluderen dat het BJO verbluffend consistent musiceerde. Elk concert of cd van hen is een bron van schoonheid waarbij je nooit uitgeluisterd raakt, omdat je steeds nieuwe kwaliteiten ontdekt. Niet voor niets kreeg dit orkest de uitnodiging om in oktober op te treden in de prestigieuze Dizzy Gillespie Coca Cola Club van Jazz at Lincoln Center (NY). Het orkest zal daar optreden met pianist Kenny Werner.

Tutu Puoane bouwt gestaag verder aan haar carrière en importantie. Onlangs nog ontving zij voor haar album 'Quiet Now' de South African Music Award in de categorie 'Best Traditional Jazz Album'. Puoane bracht hier een eerbetoon aan Miriam Makeba en haar muzikale erfenis. Door haar muzikaal talent was Makeba de culturele ambassadeur van Zuid-Afrika bij uitstek. Ze was een actief tegenstander van het Apartheidsregime, wat voor haar dertig jaar ballingschap betekende. Interessant in dit verband is het interview uit de dvd 'Live At Bern’s Salonger' (Stockholm, 3 februari 1966).

Tutu Puoane legde haar bewondering en affectie met het nalatenschap van 'Mama Africa' kortgeleden vast in een zojuist verschenen cd met dezelfde titel. Zij opende het concert door a capella de 'Click Song' te vertolken. Hoewel ze zelf een Pedi is, beheerst ze de specifieke Xhosataal met de opvallende klik-klak klanken. De 'X' in het Xhosa is een soort klik, gemaakt door de tong op de kant van de mond. Deze medeklinker klinkt ongeveer zoals het klikkend geluid dat ruiters maken om hun paarden aan te moedigen (luister en kijk hier naar de uitvoering uit 1966 van deze song door Miriam Makeba). Puoane vertolkte dit lied op overtuigende wijze. Helaas is het niet op de cd te vinden.

In het eerste stevige tutti-stuk 'The House In Midrand' - na een drumsolo gevolgd door 'Jikele’ Maweni' - viel op hoezeer Puoane aan persoonlijkheid heeft gewonnen. Haar stem klonk rijper, robuuster, met veel zeggingskracht. De aanpak van dit project stelde haar in staat om haar stem te laten versmelten met het orkest. Niet een zangeres die duimendik prominent en op de voorgrond in het geluidsbeeld stond; wel eentje die met behoud van profiel opging in het geheel, zoals in 'Thanayi' of in het uptempo 'Mayibuye' van Makeba, met spetterend solowerk van Carlo Nardozza en Kurt Van Herck.

Stevig swingend werk, zoals de flagweaver 'What More Could Be Right' met een jubelende altsaxsolo in dubbel tempo van Vaganée, werd afgewisseld met breekbare pareltjes als 'Mountain Shade' van Moses Taiwa Molelekwa/Sibongile Khumalo in een fraai arrangement van Bart Van Caenegem, waarin we een intimistische klarinetsolo van Dieter Limbourg hoorden. Veelkleurig harmonisch was het contrapuntisch 'Thanayi', waarbij de secties en de vocaliste als in een aquarel transparant 'zichtbaar' bleven.

En dan het bloedmooie en veelvuldig door Makeba gezongen 'When I’ve Passed On' in een arrangement van Pierre Drevet, die zichzelf (en niet ten onrechte!) een solo op flugelhorn voorschreef. 'Wie zal zich mij herinneren als ik er niet meer ben' is een tekstregel uit deze song. Welnu, het BJO en Tutu Puoane gaven vanavond hierop een eensluidend antwoord.

Catchy en met een quasi-bossanova feel was 'Africa Where My Heart Lies'. En Tutu's echtgenoot Ewout Pierreux tekende voor een op maat geschreven arrangement van 'West Wind'. Met glansrollen voor Puoane en Bart Defoort op tenorsax ontwikkelde dit stuk zich tot een onontkoombare heftigheid, om tenslotte windstil te eindigen. Via 'Umqokozo' kwam er langzaamaan met het feestelijke 'Pata Pata' een einde aan dit bijzondere concert. Het BJO & Tutu Puoane zijn er ten volle in geslaagd om de nalatenschap van Miriam Makeba in een eigentijds muzikaal kader te plaatsen, zonder dat de authenticiteit uit het oog werd verloren.

Een Brussels Jazz Orchestra dat klonk als een stevige eenheid op topniveau met solisten op iedere stoel. En Tutu Puoane tenslotte; haar trots en liefde voor Afrika zit in haar stem en in elke noot die ze zingt. Zowel de cd als 'Mama Africa!' live zijn niet te missen en warm aanbevolen.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Meer horen?
Klik hier om 'What More Could Be Right' van Tutu Puoane te beluisteren.

(Cees van de Ven, 5.5.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.