Cd
The Black Napkins - 'The Black Napkins' (RAT Records, 2009)
Opname: 2007/2008
"Black Napkins is a song I've had for years or more but it was finally named when we were having this horrible Thanksgiving dinner in Milwaukee. Sliced turkey roll with the fucking preservatives just gleaming off it, and this beat-up cranberry material. The final stroke to this ridiculous dinner was the black napkins, sitting next to the dishes. That really said the most about the dinner." Aldus wijlen meestergitarist Frank Zappa over het instrumentale nummer dat het onderhavige trio zijn naam schonk. Misschien is het op een bepaalde manier ook wel een treffend beeld om dit compromisloze, explorende, prettig eigenwijze drietal te typeren.
Op het Belgische RAT Records-label van drummer Teun Verbruggen verscheen in september vorig jaar het titelloze debuutalbum van The Black Napkins. De jury die de band eind vorig jaar opnam in de Young VIPS Tour door Nederland, sloeg de spijker op de kop met zijn motivatie, waarin de groep werd geprezen om zijn "uitdagende fantasmagorie van geluiden en ideeën, de ene keer lyrisch, de andere keer vervreemdend, maar altijd intens."
Op klankgebied en ritmisch gezien valt er veel te genieten op hun sterke debuut-cd, die de luisteraar fris van de lever en in your face tegemoet treedt. In de spannende soundscape '1db' schuurt de gitaar van Jasper Stadhouders langs de temptatieve trompetschetsen van Sanne van Hek tegen subtiel verschuivende ritmische panelen van drummer Gerri Jäger. Daarna gaat het tempo er flink in in het terecht zo getitelde 'Melodie 1', een korte maar krachtige track met de allure van een hardcorepunksong die door een gruizige technomolen wordt gedraaid, met Jäger en Stadhouders in de rol van snel pompende krachtcentrale. '9.5' beklijft door een subtiel opgebouwde gitaarsolo, even uitgebreid als boeiend.
Grappig is het de-plaat-blijft-hangen-effect dat we in het korte 'Accenten en Noten' horen langskomen (dat zal achtereenvolgens schrikken en lachen zijn voor de kopers van de vinylversie van dit album!). En dat de Napkins beschikken over de nodige tongue-in-cheek humor, blijkt ook uit 'Seagull', waarin Van Hek mijmert: "People on a Thursday are not born on a Saturday, but baby Jesus handed us the lesbian seagull". Dat haar trompet ook mooi intiem kan klinken, bewijst ze overigens in het begin van 'Aus Niederthai', dat een dynamisch sterke opbouw kent.
Het afsluitende 'Ohne Gra', waarin het drietal wordt aangevuld met de Belgische Fender Rhodes-wizzard Jozef Dumoulin, bevat een mooie improvisatie van Van Hek. Deze opname, afkomstig uit het Jazz at the Crow-concert van maart 2008, toont aan dat The Black Napkins luisteraars live kunnen bedwelmen, door ze mee te voeren op fascinerende, steeds weer verrassende wegen inslaande klankavonturen.
Het doet ons reikhalzend uitkijken naar de opvolger, waarvoor de band dezer dagen opnamesessies heeft gepland in het Duitse Osnabrück.
Meer horen?
Op de MySpace-pagina van The Black Napkins kun je de volgende tracks van dit album beluisteren: 'Last Shorty', '10', 'Mamalan', '9.5' en 'Accenten en Noten'.(Maarten van de Ven, 30.3.10) - - [naar boven]
Lees verder in het archief...
|
|
|
|
Menupagina's:
Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.
|
|
