Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Wervelende achtbaan zonder einde
Umlaut & Spinifex Tuba Band, maandag 30 december 2009, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven

Umlaut met Ducret & Rayon en het Nederlandse ensemble Spinifex Tuba Band speelden elk een set en traden samen op in de grande finale. Deze samenwerking was het gevolg van het feit dat leider/drummer Emannuel Scarpa een tijdlang speelde in Man Bites Dog van Tobias Klein.

Als eerste speelde de Spinifex Tuba Band. Composities van de leiders Tobias Klein (rieten) en Gijs Levelt (trompet), Joost Buis (trombone) en een werk dat door Emmanuel Scarpa speciaal voor hen was geschreven. Het werd een optreden met multi-muzikale invloeden en polyritmiek op het ongewoon fundament van twee tuba's. Sterke intrigerende composities werden indringend en overtuigend uitgevoerd. Er werd van papier gespeeld, maar gelukkig was er voldoende ruimte voor pakkende improvisaties. Sterk punt was het feit dat zaken niet dichtslibden, maar doorzichtig en inzichtelijk bleven.

De kracht van de stilte was voel- en hoorbaar in Buis' subtiele, sprookjesachtige compositie 'Triskaidekaphobia', met verrassende harmonieën en riffs. Levelts 'Heavy Brass Dub' getuigde van zijn vermogen de klankmogelijkheden van Spinifex magnifiek publiek te maken. Hierin vergasten Joost Buis en tubaïst Axel Schappert ons met rake improvisaties.

Umlaut op hun beurt pakte van meet af aan de zaken stevig aan. Het ensemble van drummer Emmanuel Scarpa timmerde letterlijk en figuurlijk aan de weg. Een van hun hoofdrolspelers was de als altijd uiterst gedreven spelende gitarist Marc Ducret. De leider - in zijn tienerjaren was hij punkrockdrummer - schreef alle composities. Hij heeft een stevige, gedecideerd speelwijze. Polyritmische, duidelijke to-the-point conversatie. Bij voortduring was Umlaut's spel wervelend en onvoorspelbaar.

Golvend, hoekig, met onverwachte wendingen als in een onbekende achtbaan zonder einde. Want als je dacht 'dit is het eindpunt', wakkerde Scarpa de zaak weer aan en vervolde de reis. Umlaut toonde ons zijn harde en zachte kanten. Expressief versus intimistisch. Met Ducret als een cyberman met familietrekjes van collega-gitaristen Frank Möbus en Anton Goudmit.

Het samengaan van de beide formaties verliep zonder problemen en met behoud van ieders identiteit. De twee drummers stonden elkaar muzikaal niet naar het leven, zaten elkaar niet in de weg en versterkten elkaar. Een opmerkelijke en perfecte klik, die van groot muzikaal inzicht getuigde. Gerri Jäger maakte trouwens gedurende de hele avond al een sterke indruk. Hij was een sleutelfiguur van belang in Spinifex. Gefocust en met gedegen en inspirerend spel groeit hij gestaag verder tot een drummer van belang. Maar er was nog iemand waar je letterlijk en figuurlijk niet omheen kon: Ned McGowan, met zijn opvallende, onontkoombare contrabasdwarsfluit. Een instrument waarvan instrumentbouwer, bouwmarkt en loodgieter de winst zullen hebben gedeeld.

Indrukwekkend was de aanblik van dit kolossale uit pvc-buis geconstrueerde bouwsel en de donkere klanken die McGowan er aan wist te ontlokken, zoals in zijn compositie 'X'. Frappant was hier het spel van Tobias Klein, die met veel lucht en het geluid van de kleppen op zijn altsax een aansprekende bijdrage leverde. In 'Heads Or Tails' van McGowan tenslotte excelleerden Ducret, Rayon en McGowan als trio met verbazingwekkend spel. Een concert derhalve waaraan bezoekers met een goed gevoel zullen terugdenken.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

(Cees van de Ven, 4.2.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.