Dvd
Han Bennink – 'Hazentijd' (DATA Images, 2009)

"Die jongen heeft een klap van Afrika gehad." Aan het woord is Jan Wolkers, op archiefbeelden, over drummer Han Bennink. De op dvd verschenen documentaire 'Hazentijd' van Jellie Dekker zit vol met dergelijke rake oneliners van bevriende musici en betrokkenen. Samen geven ze met veel recente en archiefbeelden een beeld van het fenomeen Han Bennink, 'visual artist en percussionist', zoals de documentaire wordt ingeleid.

Bennink wordt gefilmd in en rond zijn huis, maar ook op tournee. Prachtig zijn de beelden van Bennink in een roeiboot in De Rijp, op weg naar een door hemzelf gebouwde molen in een weiland en onderweg vogels kijkend. Een indiaan uit de Zaanstreek, zo omschrijft hij zichzelf. Muziek en beeldende kunst lopen vaak door elkaar heen; behalve een wereldberoemde jazz-drummer mag hij graag het publiek entertainen met absurde vondsten, dikwijls met gevonden voorwerpen op het podium die in een muzikale context een nieuwe betekenis krijgen. Zo krijgt een lange stok op het podium de functie van xylofoon.

De podiumpresentatie van Bennink is even beroemd als berucht. Ook dat gegeven blijft in 'Hazentijd' niet onbelicht. Voor versterkt spelende muzikanten als de Franse impro-gitarist Noël Akchoté is het geluidsniveau van Bennink misschien geen probleem, voor een onversterkt spelende bassist wellicht wel. Volgens pianist Guus Janssen is Bennink geen dienende muzikant, en een subtiel opgebouwd muzikaal idee zonder moeite van tafel vegen is voor hem eerder regel dan uitzondering. De kwalificatie 'verrassend' neigt dan naar 'onvoorspelbaar', met alle gevolgen van dien.

Waar in de eerste helft van de dvd met name archiefbeelden met commentaar van Bennink zelf te zien zijn, is de tweede helft visueler van aard en wordt er minder uitgelegd en toegelicht. Het geeft het geheel wat meer lucht, want de informatiedichtheid is de eerste helft erg hoog. Want Bennink heeft nogal wat te vertellen, en wat een werk heeft hij verzet, nationaal en internationaal. Toch zijn het de beelden die voor zichzelf spreken: Bennink aan het werk in Ethiopië of met zijn eigen trio in het Bimhuis. Met reden zijn er veel beelden gebruikt van het bezoek van het ICP Orkest aan Banff, Canada. In een prachtige bosrijke omgeving is vogelkijker Bennink helemaal in zijn element, maar ook mag hij er drumlessen geven aan jong talent van het conservatorium dat er gevestigd is.

Hoe druk het tourleven van Bennink nog altijd is, zijn uitwijkplek in De Rijp is onmisbaar om tot rust te komen en kunst te maken, zoals bijvoorbeeld beschilderde cd-hoesjes. Je zou het niet achter hem zoeken, maar Bennink is wel degelijk een perfectionist, die netjes zijn schoenen poetst, minimaal twee uur van tevoren voor een optreden arriveert, om een mooi plekje op het podium te claimen voor zijn drumstel. Aan een paar noten heeft hij genoeg, zijn fantasie wordt volledig uitgebuit om de muziek vorm te geven. Intuïtief was het dan ook logisch dat Bennink zijn heil zocht buiten de traditionele jazz en is gaan improviseren, zonder dat verleden helemaal vaarwel te zeggen overigens. Ook zijn kunstopleiding komt hem tot vandaag de dag van pas. De mooiste quote hierover komt van bassist Ernst Glerum: "Er zijn veel overeenkomsten tussen jazz en beeldende kunst; je begint met een wit vel, trekt één streep en je kunt niet gummen."

(Eric van Rees, 9.1.10) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.