Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
dOek Festival #8 kent vele stromingen

Léandre/Delius/DeJoode, Fuhler/Unami, From Scratch & Wollo's World, zaterdag 20 december 2009, Bimhuis, Amsterdam

De tweede avond van het achtste dOek Festival werd geopend door de gelegenheidscombinatie Léandre/Delius/DeJoode. Als aangekondigd: 'de wereldpremière van een ensemble met grote orkestrale kwaliteiten'. Een beetje overdreven, maar goed was het wél. Dat is zeker. Dat kan ook niet anders met drie getalenteerde en gelouterde musici uit de impro-scene.

Je ziet het niet vaak (hoewel, onlangs nog Esperanza Spalding in de groep Us Five van Joe Lovano): vrouwen achter de bas. Dat zal te maken hebben met de grootte van het instrument en de fysieke kracht die nodig is het te bespelen. Maar, Léandre staat wat dat betreft haar mannetje. Zowel het strijken als het plukken, aangevuld met vocale toevoegingen in een indrukwekkend duet met Wilbert de Joode, heeft zij fenomenaal onder de knie. Het grote saxgeluid van Tobias Delius gecombineerd met de laag strijkende en plukkende bassen van Léandre en De Joode veroorzaakte een volle, warme en donkere klank. Het drietal uitstekende improvisatoren zorgden voor een voortreffelijke opening van de tweede festivalavond.

Helaas was ik geenszins onder de indruk van de volgende twee optredens. Als eerste het duo Fuhler/Unami. Beide heren bespelen gezamenlijk de piano op onconventionele wijze; continu gebogen over de snaren, die door hen met mechanische instrumentjes en prulletjes en met behulp van laptop-manipulaties werden bewerkt. Het had wat weg van twee jongens die treintje aan het spelen waren. Er werd een slaapverwekkende, mechanische soundscape gecreëerd die, naar mijn idee, slechts interessant is voor de diehards van dit elektronische genre. Pianist Cor Fuhler, die de toetsen nauwelijks beroerde, heeft de Japanner Taku Unami naar het dOek Festival gehaald, want hij vindt Unami's ideeën 'buitenaards' en hij heeft waardering voor zijn bijna on-Japanse humor. Welnu, daar heb ík niets van mee gekregen!

Het intermezzo 'From Sratch – hommage a László Moholy-Nagy', met Fuhler, Unami, Oscar Jan Hoogland en Jochem van Tol, heb ik ontlopen. Hoogland liet vinylplaten met lege groeven drukken. Tijdens het concert werden die bekrast en afgespeeld. Ik had me verschanst in het Bimcafé, maar werd daar over de boxen geconfronteerd met deze in de folder aangekondigde 'muziek op het scherpst van de snede'. But not for me!

Het werkelijke hoogtepunt van de avond was het optreden van vier improvisatiegrootmeesters: Wolter Wierbos (trombone), Simon Nabatov (piano), Drew Gress (bas) en Tom Rainey (drums). Tien jaar terug speelde Wierbos voor het laatst met dit Simon Nabatov New York Trio, nu omgedoopt tot Wollo's World.

Deze vier muzikanten hebben inmiddels een glanzende carrière in de hedendaagse jazz achter de rug, beheersen hun instrument meer dan voortreffelijk en weten, door jarenlange ervaring in de impro-scene, uiterst muzikaal en alert op elkaar te anticiperen. Het was een feest; het virtuoze, klaterende pianospel, de gevarieerde trombonesolo's qua sound (regelmatig wisselen van dempers) en intensiteit, de volle, stuwende baslijnen en het relaxte, swingende en muzikale drumwerk. Lang leve het dOek Festival!

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Maarten van de Ven.

(Jacques Los, 16.1.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.