|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Ivey divey! Boek 'Being Prez - The Life & Music of Lester Young' door Dave Gelly Hoewel er weinig van te merken valt in de vorm van eerbetonen, festivals of concertreeksen, is 2009 een bijzonder jaar. Het is namelijk 100 jaar geleden dat tenorsaxgigant Lester 'Prez' Young geboren werd. Young is, behalve een van de eerste personen op wie de woorden cool en hip betrekking hebben, ook een van de allerinvloedrijkste solisten in de jazz. Hoewel zijn invloed vrij kort duurde – de opkomst van Charlie Parker, zelf vooral door Young beinvloed, betekende een nieuwe fase in de ontwikkeling van de solo - is die nog altijd terug te horen in het spel van bijvoorbeeld Sonny Rollins. Ook een hele batterij inmiddels overleden tenorsaxofonisten bediende zich van Prez' vloeiende stijl een lichte toon. Dexter Gordon, Wardell Grey, Paul Quinichette, Stan Getz, Al Cohn en Zoot Sims zijn hiervan de bekendste. Het in 2007 verschenen 'Being Prez', geschreven door de Britse jazzkenner Dave Gelly, is een redelijk korte introductie in het leven en de muziek van Young. De kern van het verhaal is duidelijk; er wordt een kort biografisch overzicht van Youngs leven gegeven, waarbij de muziek per levensfase belicht wordt. De aandacht is dan ook gelijkmatig over deze twee invalshoeken verdeeld. Nergens duikt Gelly nieuwe feiten over Young op en hij benadrukt overal dat de meeste feiten die interessant zijn voor de liefhebber inmiddels door legendevorming zijn vervormd. Dit zou bijvoorbeeld gelden voor Youngs jeugd (tirannieke vader, liefhebbende moeder, veel racisme), zijn hoogtijdagen (verlegen, een platonische vriendschap met Billie Holiday) en zijn ondergang (akelige tijd in een legergevangenis, alcoholisme, eenzaamheid). Vaak ook verwijst Gelly voor deze netelige onderwerpen naar het veel lijviger werk van de Duitse Young-kenner Frank Büchmann-Møller. Een uitgebeende versie van Youngs levensverhaal is wat overblijft. Hoewel dit op zichzelf een enorme zwakte in het boek is, blijft 'Being Prez' een prima introductie voor wie nog niets van Young weet. De kracht zit namelijk vooral in een duidelijke leesbaarheid en Gelly's vermogen over muziek te praten zonder erg ingewikkeld jargon te gebruiken. Dit doet hij zo vakkundig, dat er ook voor doorgewinterde fans wat de ontdekken valt. 'Being Prez' blijft op deze manier, ondanks het gebrek aan gekruide verhalen, redelijk overeind. Onbedoeld is dit ook Youngs verdienste. Zijn levensverhaal is zo hartverscheurend dat zelfs iemand met weinig fantasie zich er geen buil aan kan vallen. Bovendien is Gelly zo gefascineerd door Youngs taalgebruik, dat 'Being Prez' vol staat met minder bekende Young-uitspraken. Behalve 'cool', 'Lady Day', 'eyes' (voor enthousiasme) en 'bread' (voor geld) staan er nog zoveel vreemde woorden in, dat het niet verwonderlijk is dat aan het eind van zijn leven Young voor een buitenstaander wartaal leek uit te slaan. Toch zou Gelly iets hebben kunnen leren van de creativiteit van zijn voorganger, want 'Being Prez' is, ondanks de 140 pagina's tekst, een vrij stug boek. Helaas, of, in de woorden van Young: 'ivey divey'. (Sybren Renema, 1.9.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
