|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Wanneer tijd stilstaat Mete Erker, Jeroen van Vliet & Kristina Fuchs, donderdag 28 mei 2009, JIN, De Lindenberg, Nijmegen Dit is het laatste concert van saxofonist Mete Erker als 'musician in residence' van de Lindenberg in het seizoen 2008-2009, op uitnodiging van stichting Jazz & Impro Nijmegen (kortweg JIN). Deze keer speelt hij met Jeroen van Vliet op piano en Kristina Fuchs op Hang (een van origine Zwitsers instrument, een binnenstebuiten gekeerde steeldrum) en zang. Erker en Van Vliet spelen al zo'n twintig jaar met elkaar. In zijn aankondiging geeft Erker aan dit als een bijzonder jubileum te ervaren. Het tweetal is goed op elkaar ingespeeld en weet de sfeer mooi op te bouwen, waarbij Erker sopraan- en tenorsaxofoon afwisselt met basklarinet, waarop hij sensuele, lang aanhoudende klanken voortbrengt. De twee muzikale vrienden vullen elkaar aan en wisselen elkaar af, met veel overtuigingskracht, intensiteit en snelheid. De sterke timing van hun spel komt ook naar voren in 'Treasure'. In zijn solo vertelt Van Vliet hier een pakkend melancholisch verhaal. Fuchs belooft er een bijzonder concert van te maken met haar stem, die ze inzet als een soort kunstwerk. Ze is afkomstig uit Zwitserland en neemt die achtergrond ook mee in haar zang. Daarin is bijvoorbeeld het jodelen ook terug te horen. Ze vocaliseert, afgewisseld met het zingen van mooie lyrische en melodische liederen. Het vocaliseren doet haar stem meer recht aan, wat is terug te horen in de verrassende composities 'Red Sun' en 'Road Song', beide door haarzelf geschreven. Er wordt veel meer geïmproviseerd met elkaar in de tweede set, die een vrij karakter aanneemt. De liederen worden doorleefd gezongen, komen poëtisch over en doen ertoe. Daarbij gebruikt Fuchs ook samples, die ze middels een laptop creëert. In het slotnummer, waarin Fuchs vocaliseert en praat in het Zwitsers, horen we Afrikaanse en Arabische invloeden. Van Vliet en Fuchs dagen elkaar uit. De pianist weet zich exact in dit nummer te plaatsen. Erker op basklarinet maakt van het geheel een dromerige en prachtig complete compositie. Het concert is erg vrij, energiek en melancholisch, met drie muzikanten die elkaar volop de ruimte bieden in hun spel. De Hang geeft de composities een mooie sfeer en vervolmaakt het geheel. Het geeft veel innerlijke ruimte voor jezelf, doordat de oerklanken van dit muziekinstrument helend aandoen. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven. (Josien Lucassen, 31.8.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
