Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




De stilte tussen de noten
Satoko Fujii's MA-DO, maandag 9 februari 2009, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven

De Japanse avant-garde pianiste Satoko Fujii past probleemloos in het rijtje Sylvie Courvoisier, Simon Nabatov, Marylin Crispell, Fred Van Hove, Aki Takase en Mischa Mengelberg. Met laatstgenoemde en trompettist Angelo Verploegen gaf ze in 2005 enkele geprezen concerten. Ze heeft al heel wat spraakmakende opnamen uitgebracht met verschillende formaties en ook solo. Met haar fameuze trio met bassist Mark Dresser en drummer Jim Black maakte zij een aantal interessante cd's, zoals 'Illusion Suite' en 'Trace A River' en ook haar solo-cd's 'Indication' en 'Sketches' zijn niet te missen.

De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen toen ze café Wilhelmina aandeed voor een Jazzpower-concert. Haar gezelschap bestond uit echtgenoot/trompettist Natsuki Tamura, bassist Norikatsu Koreyasu en drummer Akira Horikoshi. Zij speelden negen stukken van het recent op cd uitgebrachte MA-DO-project. Fujii wist in enkele stukken al haar faam te onderstrepen. Haar verrassende spel met een grote diversiteit aan stemming, emotie, intensiteit en harmonische originaliteit wist het publiek steeds te raken. Samen met trompettist Tamura werden de technisch moeilijke unisono's met grote perfectie uitgevoerd, zoals het geval was in 'Spiral Staircase'.

Bassist Koreyasu tokkelde, streek en plukte extrovert en adequaat, met flageoletten en intrigerende dubbeltonen. Anderzijds wist hij in de rustige en ingetogen composities en passages, zoals in 'The Squall In The Sahara', uiterst boeiend spel aan zijn instrument te ontlokken. Eenzelfde verscheidenheid in dynamiek en ritmische structuren kwam ook van drummer Horikoshi. Hij speelde opvallend veel met mallets en deed dat uitstekend. Uitbundig of subtiel kleurde hij in, bij en naast, al naar gelang de muziek het behoefde. Smaakvol maakte hij gebruik van zijn drie fraai klinkende ride cymbals. De technische bagage van trompettist Tamura was groot en zijn spel vanaf de bladmuziek op zijn lessenaar was gedegen. Anderzijds had hij met zijn magere improvisaties en schrille, onpersoonlijke trompettoon weinig zeggingskracht.

Van een hecht compact en gedegen topcollectief was hier geen sprake. Maar veel werd goedgemaakt door Fujii, die met het exploreren van de binnen- en buitenkant van de vleugel en vindingrijk spel steeds het muzikale epicentrum bleef. Zij wist als geen ander haar composities vorm te geven, interacties te initiëren en bovenmatig te improviseren. Melodieus, percussief, vrij of in het metrum; ze bleef fascineren. Fujii zette het raam (Ma-do betekent venster in het Japans) wagenwijd open en maakte ons deelgenoot van haar innerlijke bron, met alles wat er klonk en achterwege werd gelaten. Want 'Ma' betekent ook 'stilte tussen de noten'. En om te eindigen met een citaat van de pianiste zelf: "That silence has probably more meaning than notes."

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

(Cees van de Ven, 12.8.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.