|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 North Sea Jazz: An insider's view Part 1 vrijdag 10 juli 2009, Ahoy, Rotterdam Zoals reeds eerder bericht was Draai om je oren dit jaar niet geaccrediteerd om verslag te doen van het North Sea Jazz Festival. Gelukkig hebben we een aantal personen uit het professionele jazzcircuit die onze site wél van belang vinden, bereid gevonden verslag te doen vanuit Ahoy. Hieronder een bijdrage van artistiek directeur Marcel Kranendonk van het Utrechtse SJU Jazzpodium over de eerste festivaldag: vrijdag 10 juli. "Het was weer mooi weer toen we bij Ahoy aankwamen. De derde keer in Rotterdam alweer. En weer beter georganiseerd dan vorig jaar: betere routing, betere bewegwijzering en zodanige capaciteiten dat het gedurende de hele avond in bijna geen enkele zaal vol was. Buiten werden we verwelkomd door het Rare Groove Orchestra, dat vorige week Jazz-A-Palooza afsloot: een opmerkelijke continuïteit. Het North Sea Jazz is voor mij vooral genieten van goede muziek, bekenden tegenkomen, netwerken. Scouting doe ik elders: dit jaar was er één groep die ik niet eerder gezien had en graag wilde horen, omdat ik ze in Bremen bij de jazzbeurs gemist had: Shreefpunk. Jorrit Dijkstra heeft dit jaar de MCN-compositieopdracht gekregen: Pillow Circles, zoals Jorrit deze heeft genoemd. In een mooie combinatie van Amerikaanse (met veel bravoure) en Nederlandse (met veel speelsheid) musici werd overtuigend gespeeld. Veelal stevig, soms sferisch, vaak boeiend, soms iets minder. Erg sterk was het aan George Lewis opgedragen 'Pillow Circle 51' voor trombone, tenorsax, altsax en drums. Jammer dat de geluidsversterking op dit podium (Missouri) niet goed was. Hup, snel naar het volgende optreden: The Dreamers van John Zorn, artist in residence op dit festival. The Dreamers speelden feestmuziek met een glansrol voor gitarist Marc Ribot. Surf-, film- en loungemuziek werd afgewisseld met cocktailjazz, hardcore impro en straight-ahead jazz. Maar dan wel allemaal op z'n Zorns. Een enthousiast publiek dwong met een staande ovatie een encore af. Hier viel een natuurlijke pauze in het programma. Tijd voor een lekkere curry en wat fletse gamba's (maar altijd nog beter dat die vreselijk zoute pizza later op de avond). Dit is ook een goed moment om het publiek te bekijken. Veel gemêleerder dan in Den Haag; dat is een belangrijk onderdeel van de prettige sfeer. Matthias Schriefl & Shreefpunk is een jonge groep uit Duitsland: fris, overtuigend, verrassend. Een groep waar ik zeker iets mee wil doen in de toekomst. Han Bennink had bij zijn trio (met de jonge pianist Simon Toldam-Rosengren en rietblazer Joachim Badenhorst) de Amerikaan Dave Douglas op bezoek. Ze speelden een overtuigende set met mooie duo's (basklarinet en trompet is een gouden combinatie!), trio's en kwartetten. Leuk dat Han en Dave het stokje doorgeven aan een jongere generatie. Helaas, de geluidsversterking in Missouri was nog steeds ondermaats. Via BB King (hartverwarmend) en Duffy (nostalgische muziek, plastic zang) naar de oude grootmeester Cecil Taylor. Dat was een fantastisch concert met veel gecomponeerd werk en relatief weinig improvisatie. Veel rake noten en weinig blokakkoorden. Inmiddels tachtig jaar, maar nog steeds krachtig, virtuoos en compromisloos. Kippenvel. Een waardig eind van een mooie avond." (Maarten van de Ven, 24.7.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
