Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Robin Verheyen was er. En het publiek?
Robin Verheyen Quartet, woensdag 29 april 2009, Vooruit, Gent

De trend zet zich voort. Helaas. Onlangs konden we nog lezen dat Robin Verheyen in zijn eigen stad (Turnhout) met moeite volk weet te trekken. In Vooruit was dat jammer genoeg niet anders. Er was mogelijks meer volk tijdens de concerten van Misha Mengelberg, terwijl dat Nederlandse enfant terrible doorgaans toch wel iets minder toegankelijke muziek brengt. Zelf laat de saxofonist het niet aan zijn hart komen, lezen we in datzelfde artikel: "zolang ik het publiek maar kan laten genieten". Gisteren zat een groot deel van jazzminnend Gent waarschijnlijk in De Bijloke van de Amerikaanse vibrafonist Stefon Harris te genieten, en terwijl de keuze tussen beide groepen misschien niet hartverscheurend was, is het wel enigszins te begrijpen dat men de zeldzaamheid van Harris-in-Belgium liet primeren op die van Verheyen-in-Gent. Niettemin vliegt Verheyen eerdaags terug naar New York en kunnen wij alleen nog reikhalzend uitkijken naar de opvolger van 'Painting Space', die voor ergens later dit jaar is voorzien.

Deze avond kregen we overigens een pak nieuw werk te horen, dat hopelijk de weg naar dat nieuwe album gaat vinden. Een aantal van die stukken waren zo nieuw dat ze zelfs nog geen titel hadden, of enkel voorlopige, soms bevreemdende werktitels, zoals 'New York 8, Nah!'. Het tweede nummer van de set was een eerder atypisch 'Lamenting', met een elegische (duh — hoe kan het ook anders met zo'n titel), zelfs bijna stroperige melodie er middenin. Voor het overige konden we echter rekenen op de kenmerkende dynamiek en drive van de composities. Boem!, Klop! en andere uithalen die in een eerst voorzichtig aangezette melodie een paar rake punten wisten te stellen. Verheyen trad in dialoog met Bill Carrothers aan de piano, vocht even met drummer Dré Pallemaerts, en liet vervolgens kort even Nicolas Thys soleren. Alle muzikanten kregen overigens de kans om even het voortouw te nemen, en de setlist bevatte niet alleen composities van Verheyen, maar ook van Pallemaerts ('TGV'), Bill Carrothers ('Voice Of The People') en Thys ('Long Island City').

Het was een mooie set. Ik was hondsmoe en word al een dikke week geplaagd door een ergens half aanwezige, maar zich niet doorzettende migraine, maar ik heb van zowat elk moment (met uitzondering misschien van dat zoetsappige stuk in 'Lamenting') van dit concert genoten. Uit de rest van de nieuwe stukken onthouden we graag de afsluiters van de eerste set: 'Leaving Again' en 'Roscoe Padre' (als ik dat tenminste goed heb verstaan). Vooral in dat laatste werd heerlijk geduwd en getrokken. Wij lieten ons maar al te graag meeslepen.

(Bruno Bollaert, 27.6.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.