Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Het geluid van Hank Roberts
Roberts/Ducret/Black, donderdag 23 april 2009, Bimhuis, Amsterdam

Vorig jaar stonden Roberts, Ducret en Black op het Utrecht Jazzfest, nu in het Bimhuis. Cellist en componist Hank Roberts heeft veel gespeeld met Bill Frisell en Tim Berne, maar heeft ook gewerkt met bijvoorbeeld Marilyn Crispell en John Zorn. Zijn band speelde vanavond verschillende werken van hun cd 'Green' (2008). Enkele daarvan zijn Roberts' bewerkingen van Native-American melodieën.

Roberts' composities zijn tegelijk aandoenlijk en krachtig, onheilspellend en melancholisch, platteland en donder, een stuk blik dat door de wind over een leeg erf wordt geblazen, een klapperende schuurdeur, losbarstend onweer en schuilen onder plaatstaal, kaarslicht en praten met de ogen. Het is country, folk, rock en free jazz, het is – gelukkig - niet echt te plaatsen, het is veelomvattend.

Dat past ook bij de achtergrond van de muzikanten. Gitarist Marc Ducret bijvoorbeeld, die ook veel met Tim Berne speelt, heeft ervaring in een breed areaal van muzikale stijlen, van punkrock tot blues. Hij was heel helder in de interactie met Roberts en Black en speelde een paar fantastisch kokende solo's. Roberts zelf afwisselend woest tokkelend op de cello en mooie melodielijnen strijkend, soms begeleid met zang. Hij heeft een warme, soms wat ijle, integere stem, waarmee hij overtuigde en een intieme sfeer creëerde.

En als je dan even een paar mindere goden hebt gehoord, realiseer je je des te meer weer wat een geweldige drummer Jim Black is. Enkele weken geleden was hij ook in het Bimhuis met zijn eigen band (AlasNoAxis). Black speelt lekker open en intuïtief, is origineel en heeft geen fratsen nodig. En hij speelt spannend en strak, waarbij je af en toe de rockinvloeden hoort. Daarnaast is hij meestal - ook deze avond - bezig met elektronica, waarmee hij met soundscaping de muziek heel goed inkleurde, in hechte samenwerking met vooral Ducret.

Er zitten geen grote ego's in deze band. Iedereen luistert echt goed naar elkaar, laat elkaar voldoende ruimte en werkt heel sensitief samen. Daardoor is alles prachtig in balans. Roberts zag de toegevoegde waarde van een extra afsluiting en kwam nog terug met 'Azul' (ook van cd 'Green'), een gevoelig stuk met zang van Roberts. Aan het eind stierven de klanken langzaam weg en hing er even een adembenemende stilte in het Bimhuis, waarna het uitzinnige publiek van zich liet horen.

(Margretha van den Bergh, 6.5.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.