|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Een groot plezierig feest Uitreiking VPRO/Boy Edgar Prijs aan Ernst Glerum, maandag 11 mei 2009, Bimhuis, Amsterdam Een groot plezierig feest was het in het Bimhuis: de uitreiking van de VPRO/Boy Edgar Prijs aan bassist Ernst Glerum. Met behulp van zijn zoon, basgitarist Jim Glerum, die met zijn sample-based formatie Truly Pheasant de entr'acte verzorgde, werd vanaf de opening (20.00 uur) tot het middernachtelijke uur een zeer gevarieerd programma uitgevoerd. De muziekgroepen waarin Glerum een prominente rol speelt, kregen dik twintig minuten de gelegenheid een miniconcert te geven. Begonnen werd met Glerums eigen Glerum Omnibus, waarin hijzelf piano speelde met bassist Clemens van der Feen en drummer Owen Hart. Glerum speelt niet onverdienstelijk. Hij is duidelijk geïnspireerd door Thelonious Monk en Herbie Nichols. Dus: beperkt virtuoos, een pittige aanslag en een eigenzinnige notenkeuze. Als gast vertolkte tenorsaxofonist J.C. Tans - weliswaar met een mooi donker geluid, maar zeker niet indrukwekkend - de ballad 'I Surrender Dear'. De sax heeft bij hem lang in de kast gestaan. Het ICP Orchestra vervolgde met een prachtige, welhaast klassiek medium swingende compositie van Michael Moore. In het korte tijdsbestek werd door zanger Ruben Hein de smartlap-klassieker 'De Sprong O Romantiek Der Hazen' van Mengelberg gloedvol - zij het helaas niet al te goed versterkt - gezongen. Na het wat hilarische ICP-optreden volgde de prijsuitreiking. Wouter Veening - in de tachtiger jaren maakte hij evenals Ernst Glerum deel uit van de Rockets van J.C. Tans – thans voorzitter van het Insitute for Environmental Security overhandigde de laureaat middels een zeer humoristisch onderkoeld betoog Jan Wolkers' (wissel)plastiek en het geldbedrag van 12.500 euro. Nadien volgden drie miniconcertjes van pianotrio's. Als eerste het succesvolle trio Bennink/Borstlap/Glerum. Al improviserend werd gedrieën geïnspireerd en meer dan bekwaam lekker swingend gemusiceerd. Het volgende trio, JanssenGlerumJanssen, imponeerde met frisse en knap gearrangeerde composities. Vooral 'One Bar' maakte indruk vanwege de razendsnelle melodische lijnen en complexe ritmestructuur. Het laatste trio Transatlantic Issues (pianist Etienne Stadwijk, drummer Henry Wijnhard en Glerum) was een klassiek pianotrio, waarin een niet al te gezond ogende Sean Bergin een bescheiden gastrol vervulde en soulful Abdullah Ibrahims 'Beautiful Love' vertolkte. De tweede klapper (JanssenGlerumJanssen de eerste) was het sluitstuk: een enerverend optreden van het Benjamin Herman Quartet. Het ritmeduo – Glerum en drummer Joost Patocka – onverstoorbaar relaxed swingend en de twee adhd-topmusici (lees: onstuimig bewegend op het podium) altist Benjamin Herman en gitarist Anton Goudsmit furieus solerend. Een feest voor oog en oor. Een dynamischer einde van een gevarieerd geprogrammeerde jazzavond had Ernst Glerum zich niet kunnen wensen. Klik hier voor een fotoverslag van deze avond door Cees van de Ven. (Jacques Los, 20.5.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
