Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Benjamin Herman – 'Hypochristmastreefuzz' (Dox/Roach Records, 2008)

Benjamin Herman levert cd's af in een tempo waarin anderen één liedje schrijven. Als muzikale duizendpoot is hij overal tegelijk, met zijn eigen projecten of met New Cool Collective. Dat is een deel van zijn charme. De andere helft van zijn charme is dat Herman vrijwel altijd met kwaliteit komt. Ook nu weer, met 'Hypochristmastreefuzz', een album vol composities van Misha Mengelberg.

Herman en Mengelberg vinden elkaar op vele fronten, maar vooral in hun eclectisme en hun gevoel voor humor en georganiseerde chaos. Het mag dan ook geen wonder heten dat 'Hypochristmastreefuzz' een album met een randje is; kreten, piepjes en gelach, zoals dat er ook al was op 'The Itch', de stilistische voorganger van deze cd, zijn weer volop aanwezig. Verder is dit een goede dwarsdoorsnede van het werk van Mengelberg. Er zit muziek bij uit de tijd van diens kwartet met Piet Noordijk, uit zijn tijd met Eric Dolphy en uit het recentere repertoire van de Instant Composers Pool.

Het imposante titelnummer, één van de erkende vingerbrekers voor de altsax, wordt in een moordend tempo gebracht, terwijl de groove niet verloren gaat. Dit nummer, geschreven om virtuoos Eric Dolphy iets te doen te geven, is een bewijs van het meesterschap van de saxofonist. Overigens betekent 'Hypochristmastreefuzz' zoiets als 'hypocriet geruzie onder de kerstboom', naar het schijnt. 'Brozziman', opgedragen aan Peter Brötzman, is gruiziger en zeker niet subtiel, maar een ideaal vehikel voor de altijd sprankelende samenwerking tussen Herman en gitarist Anton Goudsmit. Deze draagt op een aantal nummers bij met zijn surf-geluid, maar is minder dominant aanwezig dan op bijvoorbeeld 'The Itch'.

'De Sprong O Romantiek Der Hazen', een ballade met bizarre tekst, laat Herman van zijn meest romantische, zwoele kant zien. Ruben Hein, die de vocalen voor zijn rekening neemt, doet dit meesterlijk, namelijk zonder een krimp te geven. Herman zelf lalt nog even gezellig mee op 'Blues After Piet', om nog maar eens de ongedwongen sfeer van het samenspelen te laten zien.

Naast Herman en Goudsmit is veel van de kwaliteit van dit album te danken aan de andere vaste bandleden: Joost Patocka (drums) en ICP-bassist Ernst Glerum. Zij voorzien het geheel van een basis, spelen goed in op de kwinkslagen van de componist en de solisten, en ronden het geheel af tot een album vol verrassingen. Zoals het meeste werk van Herman een echte aanrader.

Meer horen?
Op de
MySpace-pagina van Benjamin Herman kun je van deze cd het nummer 'Brozziman' beluisteren.

Labels:

(Sybren Renema, 31.3.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.