|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Teddy Charles improviseert als instant-arrangeur Teddy Charles & Walter Wolff Trio, zaterdag 8 november 2008, De Burcht, Leiden Gezien de bomvolle Marekerk donderdag 6 november jongstleden viel de opkomst bij het concert van Teddy Charles met het Walter Wolff Trio in De Burcht flink tegen. Tijdens de presentatie in de kerk was de organisatie van de presentatie van het boek 'Leidse Jazz Geschiedenis' erin geslaagd om half ondernemend Leiden binnen te halen. Sommigen zeiden nu dat die bezoekers dan toch geen echte jazzliefhebbers genoemd konden worden, aangnu ze niet komen opdagen. De akoestiek van de Marekerk is zonder hulpmiddelen overigens zó hopeloos, dat luisteraars daar ook gedurende de tien minuten van het optreden nauwelijks een indruk hadden kunnen krijgen van de artistieke capaciteiten van de vibrafonist met het pianotrio. De musici ogen ontspannen in de tuinzaal van De Burcht, zeker als je weet dat ze nog minder dan een week met elkaar hebben gespeeld. Het optreden begint rustig met twee bopstandards, 'Billie’s Bounce' en 'Out Of Nowhere', waarbij meteen enkele eignschappen van het trio opvallen. De drie jonge musici - twintigers die bij elkaar opgeteld nog niet eens de leeftijd van de tachtigjarige Charles bezitten - hebben een moderne, melodieuze benadering van de jazz, die typisch lijkt voor de Europese jazzmuziek. De uit Helsinki afkomstige pianist Wolff heeft een mooi, moeiteloos lijkend toucher. Daarnaast heeft hij een zeer sterk ontwikkeld gevoel voor harmonie, wat hem in staat stelt om origineel met het thematisch materiaal om te gaan. Zijn onorthodoxe solo in 'Hot House' is daar later op de avond een fraai voorbeeld van. De uit Bari afkomstige bassist Francesco Angiuli, de nu weer in Kopenhagen wonende drummer Andreas Fryland en Wolff kennen elkaar van het Koninklijk Conservatorium. Angiuli valt op door zijn toonvastheid, juist in het hoog, en melodieuze improvisaties. Fryland is een slagwerker die de verschillende timbres van het drumstel goed combineert. Het enige waar het bij dit trio af en toe aan ontbeert, zijn ritmische contrasten. Daar zorgt juist Charles voor, die op de meest onverwachte momenten melodieuze accenten verschuift en tempoverdubbelingen of -halveringen invoert. Hij speelt als een arrangeur die steeds weer nieuwe klankcontrasten zoekt. Bijzonder spannend is de uitvoering van Mingus' 'Nostalgia In Times Square', waarin flink met de tempi wordt gegoocheld. Daarvoor hebben de luisteraars kunnen genieten van twee intrigerende eigen stukken van Wolff: 'I Hardly Think About You' (gecomponeerd met Eef van Breem) en 'Archipelago' die vooral melodieus overtuigen. Het absolute hoogtepunt is Charles' intro en solo in Monks 'Round Midnight', waarin de spanning ongekend wordt opgevoerd door middel van asymmetrisch geplaatste fraseringen en haast mysterieuze harmonische verwijzingen. Zo mooi heb ik deze vaak gespeelde standard niet eerder gehoord. Deze recensie verscheen eerder in het Leidsch Dagblad. Meer weten? Klik hier voor een verslag in woord en beeld van de uitreiking van het eerste exemplaar van het boek 'Leidse Jazz Geschiedenis 1899 tot 2009' in de Marekerk, Leiden op donderdag 6 november 2008. (Ken Vos, 22.12.08) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
