|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Spannend en subtiel Erdmann 3000, vrijdag 7 maart 2008, Paradox, Tilburg Van Erdmann 3000 - naamgegeven naar tenorsaxofonist Daniel Erdmann - verscheen onlangs de derde cd 'Welcome To E3K!' op het Enja-label. Sinds de oprichting in 1999 is deze groep uitgegroeid tot dé smaakmaker van de Berlijnse avant-garde jazzscene. Dat zal zeker te maken hebben met het feit dat hun muziek verder kijkt dan de meeste neuzen lang zijn, met interessante vrije ritmische patronen, aparte harmonieën en gevoileerde klanken. Toch weer iets heel anders dan bijvoorbeeld Der Rote Bereich, de band van gitarist Frank Möbus, die ook in Erdmann 3000 een niet te onderschatten klankkleurende rol vervult. In Paradox kon het publiek deze avond getuige zijn van een boeiend concert met spannende composities, waarin gedreven en met duidelijk speelplezier werd gemusiceerd. Dat deze band - met naast Erdmann en Möbus bassist Johannes Fink en drummer John Schröder - na al die jaren goed op elkaar is ingespeeld, werd bewezen door een hecht, tight geluid. De melodische thema's lijken welhaast tentatief en bij toeval tot stand gekomen, alsof ze bij een volgend concert weer heel anders zouden kunnen uitvallen, zo vrij weet Erdmann 3000 zijn repertoire te brengen. Een aantrekkelijk aspect van deze band is het niet aflatende ritmische tapijt, dat Schröder onder de thematische exposities en solo's legt. Multigelaagd, soms dreigend subtiel, dan weer onverwacht erupterend. Imponerend ook om het gemak en de flow te zien waarmee hij drumt. Daarbij dient te worden aangetekend dat Fink hem geen moment uit het oog (of beter: oor) verloor - alsof de aanhechtingspunten van de spieren van het tweetal met onzichtbare draden aan elkaar verbonden waren. Finke bleek trouwens gezegend met een opvallend mooi woody basgeluid, althans tot het moment dat de kam van de contrabas afbrak. Maar gelukkig bood een 'bas van het huis' soelaas. Möbus vervult een slimme dubbelrol in Erdmann 3000; hij zet ritmische single-note basispatronen uit, waarover hij tegelijkertijd varieert. De effectapparaten die voor zijn voeten liggen uitgestald, gebruikt hij sporadisch en smaakvol, en zijn arty solo's omzeilen clichés uit de rock- en blueswereld. Zoals in 'Bishop', jazz met een loom-relaxed reggaegevoel, waarin hij zijn expressieve solo met reverb een ruimtelijk tintje geeft. Opvallend aan Erdmann zelf is zijn wat lichte toon op de sax, waardoor het hem met name in het begin van het concert af en toe wat moeite kostte zich verstaanbaar te maken. Maar hij mag dan bepaald geen honker zijn, daarmee is niet gezegd dat hij geen interessante saxofonist is. Zijn fraseringen, harmonische ondersteuning en solistische paden weten wel degelijk te fascineren. Met Erdmann 3000 heeft hij in ieder geval een goed stel om zich heen verzameld! Klik hier om dit concert te beluisteren via ons Audiocenter. En klik hier voor een fotoverslag door Cees van de Ven. (Maarten van de Ven, 10.6.08) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
