Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Een Menu met buitengewoon stimulerende jazz
Jan Menu Quartet, maandag 7 januari 2008, Old Quarter, Amsterdam

Voor jazzmusici moet het een fijne ervaring zijn, wanneer er bij een gepland concert veel publiek komt opdagen. Vooral wanneer de weersomstandigheden bar zijn en je de parkeerproblematiek in hartje Amsterdam in ogenschouw neemt. Maar dit etablissement bleek op deze maandagavond (niet echt een uitgaansavond) goed bezet. En dat is al vijf seizoenen lang het geval, want programmeur en sympathieke gastheer Paul Lehwald weet in hotel-café Old Quarter, in de Warmoesstraat vlakbij de rosse buurt, elke maandagavond een aansprekend concert voor te schotelen dat tot een uur of elf duurt, waarna een jamsessie tot één uur losbarst.

Dit keer werden de jazzliefhebbers verrast door een bijzonder samengesteld kwartet onder leiding van baritonsaxofonist Jan Menu. Deze saxgigant had voor deze gelegenheid contrabassist Clemens van der Veen (ook actief in het Concertgebouworkest), gitarist Jesse van Ruller en Gijs Dijkhuizen op drums uitgenodigd. Een illuster gezelschap, waarvan elk lid zijn sporen al meer dan verdiend heeft. Toch staat elk concert natuurlijk op zichzelf, zeker als je niet elke keer in dezelfde bezetting met elkaar musiceert.

Na het aanschouwelijk in elkaar zetten van de drumset, het uittesten van de diverse meegenomen rieten, het stemmen van de bassnaren en het spelen van snelle gitaarriffs, werd haast onmerkbaar gestart met het openingsnummer 'Limelight' van Gerry Mulligan. En net als bij de opnamen die indertijd in 1988 gemaakt werden tijdens Mulligans concerten in Californië met Chet Baker, startte Jan Menu dit nummer ook onstuimig en driftig op zijn bariton en trad Jesse van Ruller in de rol van Baker, door Jan Menu in dit geval te omspelen en als diens schaduw te volgen.

Gijs Dijkuizen begeleidde fel met zijn brushes en Clemens van der Veen dook vol in zijn dwingend gespeelde en erg stimulerende baspartij. Alle oren van het aanwezige publiek waren direct gespitst, want hier was een geweldige groep met een enorme drive vreselijk goed aan de gang. Direct na afloop gevolgd met het te verwachten waarderende klaterende applaus.

Dit gehele concert etaleerde Menu dat hij er echt zin in had. En zijn mede-kwartetleden hadden ontegenzeggelijk het plan opgevat om hem hierbij op een melodieuze en stimulerende wijze te zullen begeleiden. Begeleiden is eigenlijk niet het juiste woord, want het akkoordenspel van Van Ruller deed het ontbreken van een pianist (net als indertijd bij Mulligan) geheel vergeten. Zoals dit gehele concert vaak gebruikelijk nam hij de tweede solo voor zijn rekening en leek het er op alsof hij met twee gitaren tegelijk stond te excelleren. Zijn spel was ongelooflijk melodieus en soepel van opbouw. Wat een solist!

Clemens van der Veen en Gijs Dijkhuizen luisterden tijdens de begeleiding in dit concert uiterst geconcentreerd en pasten hun spel continu aan op dat van beide solisten. Een voorbeeld: nog vóór het moment daar was dat Van Ruller de climax in zijn solo bereikte, had Dijkhuizen zijn sticks al paraat voordat de boel explodeerde. En op het moment dat de daaropvolgende mooie bassolo werd gespeeld, was hij alweer teruggekeerd naar een lagere versnelling en speelde hij bijna ongemerkt weer met zijn brushes. 'It Could Happen To You', 'My Ideal' en een blues volgden, waarna dit concert afgesloten werd met een aansprekende en hoekige versie van 'Walkin’ Shoes'.

Een heel bijzondere en stimulerende ervaring, dit schitterend spelende kwartet van Jan Menu!

(Rolf Polak, 13.1.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.