Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cocqolumn #11
J.J. Johnson tweemaal live


Bladerend in een oud plakboek stuit ik op een concertprogramma. En het is ineens weer 19 november 1960, ik bevind me in het Amsterdamse Concertgebouw, waar Lou van Rees (NL) en Norman Granz (VS) samen 'Jazz At The Philharmonic' presenteren. De nachtconcertversie; eerder op de avond had het Kurhaus in Scheveningen al de eer van de Nederlandse première gehad.

In latere jaren is van het North Sea Jazz Festival in Den Haag wel eens gezegd dat als je er een bom op zou gooien, de hele jazz afgelopen zou zijn. Ietwat overdreven misschien, maar iets vergelijkbaars gold zeker ook voor die novemberavond in 1960. Op het programma: het kwintet van Cannonball Adderley (met Nat Adderley, Vic Feldman, Sam Jones en Louis Hayes), een kwintet van Dizzy Gillespie (met Leo Wright, Boris Schifrin, Charles Lampkin en Art Davis) en een uitgelezen gezelschapje van meereizende grootheden: Roy Eldridge, Coleman Hawkins, Don Byas, Stan Getz, Benny Carter, Jo Jones, Candido. En niet te vergeten: J.J. Johnson, de legendarische trombonist, die tientallen jaren alle jazzpopulariteitspolls ter wereld aanvoerde in zijn categorie.

Een ongelooflijke cast, eigenlijk, als je dat zo terugziet. Daar kon je zomaar een kaartje voor kopen, tegen de somma van ƒ 2,40 (goedkoopste rang) tot ƒ 6,00 (duurste rang), waarbij je dan nog wel een paar dubbeltjes bespreekgeld moest rekenen, en 15 cent voor de garderobe (en porto, als je je kaartjes liet opsturen).

Ze zijn nog niet allemaal dood, al die coryfeeën van die avond. Maar J.J. Johnson wel, die overleed in 2001. Tot mijn geluk heb ik hem later nog eens zien en horen spelen, tijdens het SJU Jazzfestival in Utrecht, op 8 april 1994, in de kleine zaal van Muziekcentrum Vredenburg. Hij had een interessant clubje jonge collega's meegevoerd, absolute toppers van een nieuwe generatie, met Don Braden, Renee Rosnes, Christian McBride en Billy Drummond.

Die kleine zaal heeft ook een relatief klein podium, dat met die vijf musici en hun spullen, de monitorboxen, de microfoons en veel draden aardig vol was. Niet gering was onze schrik toen de lichtbejaarde meester (hij was inmiddels zeventig) met zijn voet in een snoer haakte en bijna ten val kwam – Johnson was even naar de zijkant gelopen terwijl Braden soleerde, en nu op de weg terug. Het ging allemaal nog net goed, en het concert leed er niet onder.

Ik had in die tijd als mediaredacteur van een regionale krant wat contacten in Hilversum, en wist iemand van de AVRO een cassettebandje te ontfutselen met de opname van die avond. Die heb ik inmiddels via een slim computerprogramma gedigitaliseerd en op cd gezet, en zo ben ik de trotse (en misschien wel enige in Nederland) eigenaar van een live-cd van J.J. Johnson, opgenomen in Utrecht, speelduur ruim 75 minuten.

Nou ja, de enige ben ik niet; mijn broer heeft er ook een. We zaten die avond samen in Vredenburg, op het balkon van de kleine zaal, en deze registratie is een dierbare herinnering aan een fantastische jazzavond. Ik zou ook wel zo'n bandje willen van die avond in 1960, die (moet ik bekennen) een beetje is weggezakt in de nevelen van de tijd.

(Anoniem, 5.2.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.