Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Walter Davis Jr. - 'Davis Cup' (Blue Note, 2007)
Opname: 1959

"Tatum. Tatum. Tatum. And then Bud Powell." Zo beantwoordde de pianist Walter Davis Jr. (East Orange, New Jersey, 1932) de vraag van liner notes-schrijver Joe Goldberg wat zijn favoriete pianist was. Art Tatum dus, de man die een sterke, swingende puls gaf aan de jazzpiano. Swing stond ook hoog in vaandel van Davis Jr., die op 2 augustus 1959 onder auspiciën van Alfred Lion in de studio van Englewood Cliffs zijn debuut als leider maakte met het uitstekende album 'Davis Cup'.

Lion bracht voor de pianist een voortreffelijke band bij elkaar, bestaande uit trompettist Donald Byrd, altsaxofonist Jackie McLean, bassist Sam Jones en drummer Art Taylor. Tijdens een voorafgaande Europese tour met de groep van Byrd en Taylor had de pianist reeds de gelegenheid zijn composities voor dit album uit te testen en te verfijnen. Met als gevolg dat er die dag een zeer hecht klinkende groep muzikanten stond, die Davis' composities inch perfect wist te vertolken.

Het album opent meteen sterk met '’Smake It', waarin het strakke en empathische samenspel van McLean en Byrd meteen opvalt. Davis' krachtige toucher klinkt prettig zelfverzekerd; hij weet precies wat een stuk nodig heeft. Zo speelt de pianist sober maar trefzeker in het sfeervolle 'Sweetness'. Juist aan deze eenvoud en weldadige rust ontleent de ballad zijn kracht. Net als Tatum blijft Davis Jr. steeds in de buurt van de melodielijn. 'Rhumba Nhumba', dat met prettig stuiterend tomwerk van Taylor begint, voelt met zijn onweerstaanbare swing aan als een warm bad. Maar goed, met zo'n gelouterde en ingespeelde ritmesectie achter je, hoef je je wat dat betreft natuurlijk ook geen zorgen te maken. Davis was zo'n componist die 'het' in de vingers had; de composities op dit album munten uit door hun melodische en harmonische rijkdom, een feest voor het oor.

Walter Davis Jr. was een pianist die helaas vooral door zijn vakgenoten op zijn waarde werd geschat; zo speelde hij met onder anderen Art Blakey, Philly Joe Jones, Dizzy Gillespie en Sonny Rollins. Het grote publiek liet hem echter links liggen, met als gevolg dat de jazzwereld verstoken bleef van een vervolg op 'Davis Cup'. Zeker gezien de kwaliteit van het hiervoorliggende materiaal is dat eigenlijk onbegrijpelijk. Pas in 1977 kreeg Davis van het Japanse Denon-label weer gelegenheid om platen te maken. In 1990 overleed deze ondergewaardeerde pianist.

Gelukkig heeft Blue Note hem ditmaal op de juiste waarde weten te schatten met deze perfecte aanvulling in de reissueserie The Rudy Van Gelder Edition.

(Maarten van de Ven, 25.11.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.