Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


 North Sea Jazz

North Sea Jazz impressies: Steely Dan
zaterdag 14 juli 2007, Ahoy, Rotterdam

Vakmanschap is meesterschap. Als er een band is waarop die slogan van toepassing is, dan moet dat Steely Dan wel zijn. Met een welhaast vanzelfsprekend gemak produceert deze Amerikaanse formatie - het geesteskind van zanger/toetsenist Donald Fagen en (bas)gitarist Walter Becker - al sinds 1972 inch-perfect muziek. Het resultaat: negen albums vol hoogwaardige, fraai geharmoniseerde en slim gearrangeerde muziek, een karakteristieke symbiose van pop, rock, soul, blues en jazz.

De laatste keer dat de Dan Nederland aandeed was in 2000, toevalligerwijze ook in het voormalige Rotterdamse sportpaleis. Geen wonder dan ook dat de Nilezaal uitpuilde van het publiek, voornamelijk van middelbare leeftijd, waaronder ook de nodige muzikanten. Gek is dat niet, wanneer je de kwaliteit van de opgetrommelde bandleden in ogenschouw neemt. Het gaat hier om een vrij hechte clan, waarvan de meesten al te horen waren op de laatste twee studioalbums van Steely Dan - het met vier Grammy's bekroonde 'Two Against Nature' (2000) en 'Everything Must Go' (2003), en eveneens op Fagens laatste solo-cd 'Morph The Cat' (2006). Opvallend genoeg werd er maar 1 nummer gespeeld van dat trio: het funkjazzy 'Godwhacker'.

Steely Dan pendelde dus behendig en gewiekst door haar eigen verleden, en putte er diverse highlights uit; van de verrassende opener 'Time Out My Mind', via 'Peg' (daar heeft Candy Dulfer de mosterd dus gehaald) en 'Dirty Work' (een feature voor de achtergrondzangeressen Carolyn Leonhart en Cindy Mizelle) naar de onweerstaanbare swing van toegift 'Bodhisattva'. Alles even smaakvol als energiek uitgevoerd, met - heel clever - een opvallend grote inbreng voor de vierkoppige blazerssectie onder leiding van trompettist/arrangeur Michael Leonhart (inderdaad, de broer van Carolyn). Het concert werd overigens toepasselijk in- en uitgeleid met een jazzstuk door de band minus Fagen en Becker.

De twee oude rotten hadden het merkbaar naar hun zin in hun "beste liveband ooit", aldus Becker, die daarmee de spijker op z'n kop sloeg. Zo is muzikaal leider Jon Herrington een gitarist om van te watertanden, terwijl trombonist Jim Pugh zijn sporen verdiende in Woody Herman's Thundering Herd en Chick Corea's Return To Forever Band. Donald Fagen, nog opmerkelijk goed bij stem, kon relaxed de melodica ter hand nemen en grooven op zijn keyboard, mede omdat toetsenist Jeff Young de echt lastige partijen voor zijn rekening nam. De als altijd stoïcijns aan zijn snaren plukkende Becker fungeerde als mild-ironische spreekstalmeester.

Maar motorblok én smeerolie-leverancier van Steely Dan was toch wel Keith Carlock uit Greenville, Mississippi, die de power van een rockdrummer combineert met de swingende drive van een jazzdrummer. Het uitgesponnen pièce de résistance 'Aja' bood hem alle gelegenheid zijn dynamiek en slagkracht te tonen. Een fenomeen.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Cees van de Ven.

(Maarten van de Ven, 2.8.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.