Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Muziek in de traditie van Lennie Tristano
Lee Konitz New Nonet, 4 juli 2007, Bimhuis, Amsterdam

Eind veertiger jaren werd er door de groep van de blinde pianist Lennie Tristano de eerste free jazz avant la lettre gespeeld. De nummers 'Intuition' en 'Degression' ontstonden spontaan, zonder een vastomlijnd ritme, tonaliteit en melodie. Later maakte Tristano school met complexe melodieuze bewerkingen van bekende standards, waarover relatief vrij en volgens het contrapuntprincipe werd geïmproviseerd. In tegenstelling tot de in dezelfde tijd ontstane pittige, felle en warmbloedige bebop werd Tristano's muziek als cool gekenmerkt. Belangrijke Tristano-musici van die tijd waren Warne Marsh, Billy Bauer en Lee Konitz.

Altsaxofonist Lee Konitz is nog steeds een exponent van de Lennie Tristano-school. In zijn New Nonet heeft hij uitsluitend jonge Tristano-volgers om zich heen verzameld. Het nonet wordt geleid door tenorsaxofonist Ohad Talmor, die alle gespeelde composities eveneens voortreffelijk heeft gearrangeerd.

Konitz startte de avond met een, wat hij noemde, opwarmertje in triobezetting met bassist Matt Pavolka en drummer Dan Weiss. De tijden van weleer herleefden toen tenorsaxofonist Ohad Talmor zich bij het trio voegde. In de traditie van de vroegere Warne Marsh/Lee Konitz solo's en saxduels werd de opwarmer 'How Deep Is The Ocean' afgesloten.

Trompettist Russ Johnson, trombonist Jacob Garchick, basklarinettist Denis Lee, cellist Greg Hefferman en gitarist André Hefferman betraden na het intro het podium en het nonet kon beginnen met uitsluitend door Konitz gecomponeerde stukken. In combinatie met cello, trombone en basklarinet werd een warme donkere klankkleur gecreëerd. Prachtig en ingetogen werden de melodieuze composities van Konitz gespeeld. Het was een verademing dat het nonet geheel onversterkt speelde. Tip dus voor het Bimhuis: meer onversterkte concerten!

De belangrijkste solist – en terecht – van de avond was uiteraard de eminence gris Lee Konitz. Zijn melodieuze sololijnen werden soepel vertolkt, en vooral in de momenten dat hij begeleid werd door slechts bas en drums klonk zijn sax helder en transparant. Na Konitz was leider en arrangeur Talmor de belangrijkste solist. Hij soleerde bekwaam, maar een beetje té cool. Zijn arrangeurscapaciteiten liggen op een hoger niveau. Hetgeen hij bewees in de circa derig minuten durende 'Chromatic Lee Suite', bestaande uit acht verschillende door Konitz uitgeschreven blueslijnen.

Van de overige solisten, die spaarzaam aan bod kwamen, viel het gedegen en smaakvolle spel van gitarist Hefferman op, en het nogal stugge schuiven van trombonist Garchick. Maar daar ging het uiteindelijk toch allemaal niet om. Het ging om de nog immer vitale Lee Konitz, die Lennie Tristano's geest boven zijn New Nonet liet zweven.

Klik hier voor Hans Speekenbrinks fotoverslag van dit concert.

(Jacques Los, 24.7.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.