David S. Ware - 'Renunciation' (Aum Fidelity, 2007)

De vorig jaar uitgebrachte 'Balladware' was relatief zacht en toegankelijk, en sommige van David S. Ware's cd's uit het verleden waren bij momenten moeilijk te beluisteren (doch wel de moeite), maar deze zou zelfs al wie nog niet overtuigd is van free jazz kunnen overtuigen van het belang van dit subgenre.

Ware wordt begeleid door zijn gebruikelijke partners, Matthew Shipp op piano, Guillermo E. Brown op drums en William Parker op bas, alle drie topmuzikanten. Dit album is een live-weergave van een optreden op het Vision Festival in 2006 in New York, en het is fantastisch. Je kan horen dat deze kerels al jaren hebben samen gespeeld door de wijze waarop ze op elkaar anticiperen.

'Ganesh Sound', het eerste nummer, brengt een trage piano-melodielijn, waarboven Ware zweeft met zijn diepe, expansieve toon, ook melodisch, maar harder, huilend, roepend, maar zonder de melodie te verstoren. 'Renunciation Suite' bestaat uit drie delen, het eerste opgebouwd met intervallen, solo sax zonder begeleiding, alternerend met stukken van de rest van de band. Het wekt de indruk van vreemden die elkaar onderweg ontmoeten en elkaar hele verhalen staan te vertellen, soms opgewonden, dan weer droevig, dan ingetogen, dan veranderend in een meer bop-getinte aanpak. Met Shipp die dissonante geluiden voortbrengt, soms rechtstreeks de snaren van zijn piano betokkelend, altijd in directe respons met David S. Ware. Het tweede deel brengt woest en intens abstract samenspel, leidend naar een kalmer derde deel, maar niet minder intens, dat volledig bestaat uit piano en gestreken bas. 'Mikuro's Blues' is inderdaad een blues, maar interessant vervormd, met repetitieve piano van Shipp.

Eén van de beste aspecten van het albums is dat Ware zijn bandleden de ruimte geeft om hun kunnen te tonen, iets wat hij niet altijd pleegt te doen (ik zou eens moeten checken, maar ik denk zelfs dat hij op zijn driedubbelaar 'Live In The World' op elk moment te horen is!).

David S. Ware heeft vele albums gemaakt, met veel invalshoeken, zoals het gebruik van electronica, of verwijzend naar de traditie, of complete waanzinnige toeterfeesten, maar hij komt altijd het best tot zijn recht in een live omgeving, met het publiek dat een belangrijke rol speelt als enthousiast respons-mechanisme, en dit album mag dan ook niet worden gemist.

(Stef Gijssels, 28.7.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.