Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Zoek de verschillen
Moore, Aichinger & Edwards, maandag 16 april, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven

Als warming-up voor dit concert beluisterde ik enkele tracks van geliefde opnamen die Jimmy Giuffre (jarig vandaag!) in 1961 maakte met Paul Bley en Steve Swallow op het ECM-dubbelalbum 'Jimmy Giuffre 3'. En ook bij doorluisteren na het concert van Michael Moore, Oskar Aichinger en John Edwards vielen er ter zake doende verschillen op.

Maar er zijn ook overeenkomsten. Zowel Guiffre als Moore beschikken over een warm en puur klarinetgeluid, met als verschil dat Moore's toon in het hoge register ietwat scherper en met meer bite klinkt dan Guiffre's. Michael Moore bespeelde vanavond klarinet en basklarinet. En natuurlijk, pianist Oskar Aichinger heeft niet Bleys reputatie, maar niettemin trakteeerde hij het aanwezige Jazzpowerpubliek op geïnspireerd, gloedvol en ideeënrijk pianospel. Hij gaf aan dit min of meer bekende repertoire een eigen gezicht. Ook bassist John Edwards deed geen enkele moeite om als Swallows alter ego te klinken. Ook hij bleef de gemoederen boeien met inventief en hartstochtelijk basspel.

Het trio speelde geheel akoestisch, hetgeen al iets speciaals heeft, omdat hierbij de juiste balans geheel in handen ligt van de musici zelf. Dat pakte vanavond zonder twijfel goed uit, ook al was een nóg iets drogere akoestiek wenselijk geweest. Enkele significante verschillen met betrekking tot de gespeelde composities van Bley's exen Carla Bley en Annette Peacock waren er ook. Op de genoemde cd speelt Guiffre het stuk 'Jezus Maria' vrijer en een octaaf lager dan Moore, waardoor het meer soul heeft. En 'Carla' wordt door Guiffre meteen als medium-tempo neergezet, terwijl Moore koos voor een langzaam balladtempo. 'Ictus' daarentegen krijgt van Moore en Aichinger een meer gedreven interpretatie, waarbij ook de impovisaties weirder en spontaner klinken als in de oerversie. 'Whirrrr', een compositie van Guiffre, klinkt wervelend en jachtig bij Guiffre, terwijl Moore cum suis opteerden voor een 'tandje-minder' uitvoering.

Maar zoals te verwachten was, viel de aanwezigen vanavond weer voldoende kwaliteit ten deel. En veel composities werden ingrijpend en eigentijds naar de hand gezet en onder handen genomen door dit trio. Naarmate dit programma verder groeit en zich in het trio 'zet', zal ongetwijfeld de homogeniteit, ruimtelijkheid alsook het groepsgeluid verder worden geoptimaliseerd. En het blijft zo dat als de naam Michael Moore op een affiche staat, men blindelings en vol vertrouwen een toegangsbewijs kan kopen en met een mooie ervaring rijker weer huiswaarts gaat.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

(Cees van de Ven, 26.4.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Fire! Orchestra - 'Echoes'
Klik op de hoes om tracks van dit album te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.