|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  Wonderlijk treffen van volksmuziek en geïmproviseerde muziek Modes et Maqams, maandag 2 april 2007, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven Valentin Clastrier (Frankrijk): draailier / Carlo Rizzo (Italië): multitimbrale tamboerijn / Behsat Üvez (Turkije): zang, saz, percussie / Bart Lelivelt (Nederland): accordeon / Steven Kamperman (Nederland): klarinetten. Steven Kamperman van het Baraná Trio had het bedacht: een Franse draailierspeler van formaat, maar bij velen onbekend, en een Italiaanse tamboerijnspeler, waar bij het horen van zijn naam in ieder geval ook niet direct belletjes gaan rinkelen. Je moet er maar opkomen. En hoe zou deze mixture muzikaal uitpakken op een podium die het woord progressieve jazz hoog in het vaandel heeft? Het werd een memorabel concert waarbij de roots van de landen van herkomst van de muzikanten een nieuw geluid deden groeien, maar waar ieder toch zichzelf bleef. Zoals te verwachten werd regelmatig aan volksmuziek gerefereerd, maar niet expliciet. Je hoorde er iets van in de melodieën, tegendraadse ritmes of de specifieke klanken in spel en zang. Bij het inpassen van volksmuziekelementen is het de kunst om de juiste balans te vinden om het spannend en interessant te houden. Welnu, hierin slaagde Modes et Maqams vanavond alleszins. Ogenschijnlijk werd er veel van bladmuziek gespeeld, maar schijn bedriegt, want er was wel degelijk veel ruimte voor improvisatie voor iedereen. Je moest even wennen aan de drone van Clasteriers draailier, vanwege het niet alledaagse geluid. De draailier heeft overigens een geschiedenis die teruggaat naar de 9e eeuw! Maar al snel was er bewondering voor de geloofwaardigheid van zijn spel in dit gezelschap. Hetzelfde kan gezegd worden van Carlo Rizzo op tamboerijnen. Hij deed het ontbreken van het obligate drumstel snel vergeten. Zijn solo op de door hem ontworpen multitimbrale tamboerijn was indrukwekkend. Multi-instrumentalist Beshat Üvez zorgde voor de Turkse inbreng met zijn zang, percussie en sazspel. Bart Lelieveld was niet opvallend aanwezig. Hij is een accordeonist zonder de minste pathos en zijn nadruk ligt vooral op inhoud. Hij imponeerde met fraaie klankkleuringen en was daarom sterk beeldbepalend. Steven Kamperman tenslotte voelde zich zichtbaar en hoorbaar in zijn element. Dit is zijn ding en hij deed het met passie. Hij schreef pakkende composities en arrangeerde con amore ook enkele stukken van Clasterier. Origineel en verrassend was dit concert en Kamperman cum suis lieten nog maar eens horen dat wereldmuziek en jazz harmonieus kunnen samengaan en tot verrassende nieuwe muziek kan leiden. Onlangs zijn de opnamen voor een cd van dit gezelschap afgerond. Op deze website zal hierover zeker worden bericht. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. (Cees van de Ven, 14.4.07) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
