Lionel Hampton - 'Just Jazz' (Codaex/Telarc, 2007)
Opname: 1991

Daar stond voor een kapitaal aan jazzgeschiedenis op het podium van de legendarische Blue Note, die drie avonden in juni 1991. Rond vibrafonist Lionel Hampton had zich zo'n beetje de overlevende fine fleur van zijn generatie verzameld: de trompettisten Clark Terry en Harry 'Sweets' Edison, de tenorsaxofonisten James Moody en Buddy Tate, trombonist Al Grey, pianist Hank Jones, bassist Milt Hinton en drummer Grady Tate.

Het resultaat was voorspelbaar: een gezellig, jamsession-achtig, soms zelfs rommelig programma van stevige muziek tussen swing en bop. De negen heren spelen elkaar vriendschappelijk de bal toe, en maken er een vrolijk feestje van, zonder al te veel hoogstandjes. Ze hebben allemaal hun beste werk al in eerdere jaren afgeleverd (Hampton zelf al in de jaren dertig), en teren hier vooral (zonder dat ik iets wil afdoen aan het belang van hun diverse rolletjes in de jazzhistorie) op routine. Alleen was het een misverstand om het zangnummertje door Grady Tate (een heftig vibrerende versie van het aloude 'Body And Soul') ook op de cd te zetten.

Deze recensie was eerder te lezen in HVT Magazine.

(Anoniem, 25.4.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Fire! Orchestra - 'Echoes'
Klik op de hoes om tracks van dit album te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.