|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Bekende gezichten binnen Nederlandse jazztop spelen op Han's feestje Han Bennink 65, zaterdag 21 april 2007, Bimhuis, Amsterdam Han Benninks concert in het Bimhuis is eigenlijk niets nieuws, voor zover je improvisatiemuziek kan omschrijven als 'niets nieuws'. Han doet het soort dingen dat we van hem gewend zijn. Evenals Misha Mengelberg trouwens. Zoals bijvoorbeeld opkomen in een soort legerkostuum, broekspijpen van verschillende lengte, rode zweetband om het hoofd (Bennink) of onaangekondigd midden in een stuk, etend van een bos peterselie met de mededeling dat het heel gezond is (Mengelberg). Wat we te zien krijgen is niet alleen geïmproviseerde muziek, maar vooral ook een theatraal schouwspel. Dit begint meteen al, als Bennink de set opent met een energieke drumsolo, waarop de tapdanseres Marije Nie los improviseert. Een ontzettend indrukwekkend, maar ook lachwekkend gebeuren, vooral wannneer Bennink besluit op de grond plaats te nemen naast de danseres en daar verder drumt. Voor zijn drukke verschijning en krachtig drumspel heeft Bennink een zeer rustig en verlegen voorkomen. Met zachte stem kondigt hij aan wat ons de rest van de avond te wachten staat: optredens van Thomas Heberer (trompet), Wolter Wierbos (trombone), Michael Moore (altsax, klarinet), Ab Baars (tenorsax, klarinet), Tobias Delius (tenorsax, klarinet), Misha Mengelberg (piano), Mary Oliver (altviool), Tristan Honsinger (cello), Ernst Glerum (bas), Evan Parker (sopraansax, tenorsax), Peter Brötzmann (tenorsax), Simon Toldam Rosengren (piano), Guus Janssen (piano) en Terrie Ex (gitaar). Al deze bekende gezichten binnen de Nederlandse jazztop spelen in verschillende combinaties de meest experimentele free jazz ter ere van de 65ste verjaardag van Han. Slechts voor het geoefende oor is dit terrein begaanbaar. De meeste stukken klinken als totale chaos, maar toch is te horen hoezeer de musici naar elkaar luisteren en op elkaar inspelen. Een enkele keer klinkt er iets terug wat enigszins lijkt op de minimalistische muziek van Steve Reich en ook de stukken die Bennink speelt met het op de jaren zestig teruggrijpende Instant Composers Pool Orkest, klinken harmonischer en met meer structuur. Een van de belangrijkste elementen in de geïmproviseerde muziek is de dynamiek. Omdat de muzikanten zó met elkaar bezig zijn en de noten en het ritme niet altijd naadloos en melodieus op elkaar aansluiten, valt juist op hoeveel er bereikt kan worden door het terugbrengen van volume, aantal noten en instrumentalisten. Het publiek is over het algemeen enthousiast, met name als er twee dames (de reïncarnatie van de Selvera's) uit het publiek verschijnen en een Nederlandstalige gezongen ode aan Bennink brengen. Wederom brengt het theatrale element veel voordelen met zich mee. De vraag blijft wel of deze muziek ook zonder deze toneelachtige aanpak kan overleven en net zo gewaardeerd wordt. Of zou dat niet eens de bedoeling zijn?! In ieder geval oogst ook het ICP-orkest veel applaus, ze spelen een aantal stukken, waaronder 'Bird Brain' en 'Change of Season'. Vanavond is deze free jazz nog het meest toegankelijk. Hoewel Misha Mengelberg wellicht het meest clowneske figuur is dat er rondloopt, is hij degene die de meest jazzy solo's heeft en de muzikanten vaak tot rust brengt in een opzwepend stuk. In de tweede set ligt de nadruk meer op avant-garde stukken, net zoals in het begin van de eerste set. Voor het ongeoefende oor is dit echter iets teveel van het goede en het uitzitten van het concert blijkt dan een moeilijke opgave. Niet alles wat we horen is even begrijpelijk, maar de muzikanten op het podium krijgen wel volledig de ruimte om hun talenten te tonen. Helaas is dit voor de een minder interessant dan voor de ander. Klik hier voor Maarten Jan Rieder's fotoverslag van dit concert (Alexandra Mientjes, 30.4.07) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
