Wolfert Brederode houdt van melodie
donderdag 9 maart 2007, Jazz at the Crow, Kraaij & Balder, Eindhoven

Angelo Verploegen (flügelhorn/trompet), Harry Sokal (tenor- en sopraansax), Wolfert Brederode (piano), Frans van der Hoeven (bas) en Eric Ineke (drums). De namen verraden het al; er was weer voldoende kwaliteit aanwezig op het podium van café Kraaij en Balder. En die kwam eruit ook! Een programma vol afwisseling met sterke Brederode-composities, boeiende arrangementen en dito vertolkingen. Met veel aandacht voor dynamiek. Er werd uitstekend gebruik gemaakt van de werking van het kleuren met sterktes, die liepen van pianissimo naar fortissimo.

Verploegen en Sokal wisten elkaar te vinden door prima samenspel. Angelo Verploegen deed in positieve zin van zich spreken in 'MP’s Voyage', een compositie met trekjes van de standard 'Broadway'. Zijn lange improvisatie bleef onderhoudend tot de laatste noot. En het moet gezegd dat het hem niet ontbrak aan inspirerende support van de ritmesectie. Daarna nam Harry Sokal zijn aandeel met een smeuïge improvisatie op tenorsax. Hij is virtuoos en heeft een aansprekend mooi, vol geluid. Aan het einde viel ook het zingende welluidende geluid van Eric Inekes ride cymbals op.

In 'Silhouette', een compositie met een latin-feel in medium tempo, namen Verploegen en Sokal unisono het thema voor hun rekening en ontplooide Harry Sokal op tenorsax een sterke solo, die Verploegen zacht en adequaat onderlijnde. Zwaar onder de indruk geraakte ik door het sublieme en grensoverschrijdende spel van Frans van der Hoeven. Wat een instrumentalist en welk een intonatieprecisie! Met het opzwepende en tenslotte verstilde 'Trinity' exposeerde Wolfert Brederode zijn bijzondere pianistiek. Een uitstekende Brederode-original, het hoogtepunt van de avond, waarmee het eerste deel van dit concert werd besloten.

In 'Emergy', een feature voor Sokal op sopraansax, werkt het kwintet onder aanvuring van Ineke dynamisch naar een climax, waarna de storm aan het slot, pianissimo en middels een fade-out, weer gaat liggen. En toen gebeurde er iets onverklaarbaars in dit concert: er volgen enkele stukken die niet overtuigden. Ondanks enkele smakelijke improvisaties, zoals Van der Hoevens lange solo in 'Interlude', die ondanks zijn lengte nog te kort was. Er was een hoor- en voelbare collectieve onzekerheid. Zoiets kan gebeuren; het is en blijft uiteindelijk mensenwerk, nietwaar? Het kwintet 'ontdipte' zich weer in het laatste stuk 'Hugo', met hoofdrollen voor Brederode en een ontketende Ineke. Zo kreeg dit concert toch een gedegen slot.

Van dit kwintet zal binnenkort een cd worden uitgebracht, maar tot die tijd is ook Brederode's cd met Joost Lijbaart, '

(Cees van de Ven, 26.3.07) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.