Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Sterren van de hemel spelen
Javier Girotto & Luciano Biondini, donderdag 15 februari 2007, Bimhuis, Amsterdam

In de toelichting van de Bimhuis-programmafolder stond: 'Nieuwe bruggen slaan tussen jazz en tango, dat is het doel van Girotto, een van oorsprong Argentijnse, aan het Berklee Institute opgeleide en in Italië wonende saxofonist. Dat doet hij al jaren met zijn Aires Tango Quartet en in dit duo met de Italiaanse accordeonist Biondini. Zij combineren neoklassieke composities met een vrije, hedendaagse uitwerking, daarbij nooit de elegantie en melancholie van de tango uit het oog verliezend.' Informatie die het publiek verwachtingsvol deed uitzien naar dit duo.

Gaan de meeste concerten met een rustige opbouw van start, Javier Girotto en Luciano Biondini hadden een héél ander plan van aanpak. Allereerst werd gekozen voor een staccatoachtig stuk door sopraansaxofoon en accordeon. Virtuoos spel, in de hoogste versnelling, als het ware om elkaar heen tollend, gaf een ongelooflijke drive aan dit eerste stuk. De beide musici speelden alsof hun leven ervan afhing en met een enorme schoonheid en gedrevenheid in hun spel. De toeschouwers hapten na dit beginstuk bij wijze van spreken meteen naar adem. De toon was duidelijk gezet; dit concert beloofde wat!

Het tweede stuk 'Desaparecidos' begon met een lange accordeonintro in medium-tempo en leek op een huppelend, klassiek aandoend kinderliedje. Girotto voegde zich erbij, dit keer spelend op een spiksplinternieuw ogende glinsterende baritonsaxofoon. Het middendeel werd steeds sneller qua solo-opbouw gespeeld. De accordeonpartij van Biondini werd ritmisch op de voet gevolgd door de baritonsaxofoon, een manier van spelen waardoor welhaast een hele ritmesectie werd vervangen. De sax klonk soms net zo knorrend als de blaaspijpen van de Aboriginals. En de tango-invloed werd nooit uit het oog verloren. Beide extended stukken vulden het gedeelte voor de pauze.

Javier Girotto vond het een eer om hier, na vier jaar, opnieuw te mogen spelen. Beide muzikanten hebben nog slechts één album op hun naam staan: 'Terra Madre', waaruit deze avond rijkelijk werd geput. Girotto richtte zich in een humoristische getinte toespraak tot het publiek met te stellen dat 'Terra Madre' nu steeds wordt herperst met een nieuwe inlay, om zodoende de indruk te wekken dat er al meerdere albums zijn uitgebracht.

Na de pauze hetzelfde beeld. Twee musici die het uiterste van zichzelf gaven. Javier Girotto speelde veelal in de hogere register en liet zijn sopraansax soms huilen. Luciano Biondini speelde zó ingespannen, dat hij al zittend met zijn voeten los kwam van de grond. Het slotstuk had men speciaal voor deze gelegenheid de titel 'Amsterdam Tune' gegeven. Met een ritmisch bespeelde baritonsaxofoon en een accordeon die als een orgel klonk. Een oorverdovend applaus met 'bravo'-geroep barstte daarna los en een toegift kon dan ook niet uitblijven. Gekozen werd voor een snel en vrolijk melodieus stuk, dat ook op het album 'Terra Madre' is terug te vinden. Een buitengewoon geslaagd optreden met een laaiend enthousiast publiek. Wat een avond!

Klik hier voor Hans Sirks' fotoverslag van dit concert.

(Rolf Polak, 3.3.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.