Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Utrechtse rietenmagiër in vorm
Gijs Hendriks Nonet, zaterdag 6 januari 2007, SJU Jazzpodium, Utrecht

Het komt niet meer zo veelvuldig voor dat saxofonist Gijs Hendriks op de jazzpodia te beluisteren is. Dat is jammer. In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw was dat wel even anders. Je kon geen jazzagenda opslaan of de Hendriksgroepen speelden wel enige keren per week op prominente podia in den lande. Nu is inmiddels het podium-bestand aanzienlijk afgenomen. Het desastreuze subsidiebeleid heeft tot een enorme kaalslag geleid (dat heb je met een minister-president die 'Mamma Mia' tot zijn favoriete muziek rekent!).

Na onlangs nog in het Bimhuis te hebben gespeeld, stond Hendriks met zijn nonet op het Utrechtse SJU Jazzpodium. Een nonet dat uitsluitend bestaat uit zeer competente musici. Musici uit vooral de hedendaagse mainstream, als pianist Rob van Kreeveld en trombonist Ilja Reijngoud. De uitzondering is altist en basklarinettist Michael Moore, een prominent exponent van de impro-scene. Deze variëteit in de bezetting is exemplarisch voor de muzikale opvattingen van Gijs Hendriks: geworteld in de jazztraditie én een ongebreidelde hang naar avontuur.

Het repertoire bestond merendeels uit medium-tempo blues en ritmeschema's. Maar dan wel eigen composities en arrangementen van Hendriks (een belangrijk talent van hem). Melodieuze en tonale muziek, die aanleunt tegen de grenzen van hedendaagse gecomponeerde- en improvisatiemuziek.

Hoewel eenieder in het nonet voldoende ruimte kreeg om te soleren, was Hendriks de meest prominente solist - naast voortreffelijk solowerk van Van Kreeveld, Moore, en, in het enige up-tempo stuk na de pauze, Reijngoud – en terecht. Vooral op tenor- en baritonsaxofoon vallen zijn toonvorming en eigenzinnige improvisatielijnen op. Elk register (van lage bes tot en met de flageoletto, zeer zuiver) wordt op beide instrumenten gelijk-waardig benut. Zijn volle juichende toon, vooral op tenor, is uniek. In het nummer 'Joy' soleerde Hendriks prachtig op de baritonsax. Hij is de oude meester op dit instrument. Jarenlang "bromde hij zijn partijtje" (zijn eigen woorden) in Charlie Nederpelts VARA Dansorkest. Hij is de kunst nog steeds niet verleerd. Zijn toon is warm en diep.

De overige muzikanten – fluitiste Friederieke Darius, tubaïst Frans Cornelissen, gitarist David Golek, bassist Bas Rietmeijer en drummer Egbert Gruithuizen – soleerden en begeleidden adequaat. Het Gijs Hendriks Nonet is een verrassende en interessante formatie, die meer aandacht van de jazzprogrammeurs verdient.

Klik
hier voor een fotoverslag van dit concert door Maarten Jan Rieder.

(Jacques Los, 18.1.07) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.