|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  Obscure nummers in het Bimhuis Trio Rein de Graaff & Gary Smulyan, donderdag 30 november 2006, Bimhuis, Amsterdam In de openingsspeech van dit concert van het Trio Rein de Graaff en baritonsaxofonist Gary Smulyan deelde laatstgenoemde de bezoekers mee dat het allemaal 'obscure tunes' zijn die ten gehore gebracht zouden worden. En hiermee bedoelde Gary dat elke uit-voering op een ander al bestaand nummer gebaseerd is. Down Beat heeft over deze Gary Smulyan geschreven: 'Smulyan puts the ’tone’ back in baritone'. En dat klopt redelijk, want de klank en de behendigheid die hij aan dit instru-ment weet te ontlokken, zal elke toeschouwer nog wekenlang bijblijven. Het voor 60% volle Bimhuis in Amsterdam ontving deze baritonsaxofonist met veel enthousiasme. Het is het eerste van een negen concerten omvattende tournee. Speelde hij nog enkele weken geleden in het Joe Lovano Nonet, nu was het de beurt aan het Trio Rein de Graaff om deze geweldenaar te begeleiden. Want dat was het eigenlijk, het begeleiden van deze grootse, maar klein van postuur zijnde, muzikant. Smulyan kan terug kijken op een imposante carrière, want om deel uit te hebben kunnen maken van de saxofoonsectie van The Young Thundering Herd van Woody Herman en het Mel Lewis Jazz Orchestra is niet niks. Ook werkte Gary voor Dizzy Gillespie, Stan Getz, Ray Charles en als sideman van vele anderen. Van zijn werk als solist konden de toe-schouwers volgens Jazz Time Magazine het volgende verwachten: 'Non-stop, on the edge saxophone enthusiasm'. Dus uw recensent ging er maar eens goed voor zitten, want dit beloofde ongetwijfeld een geweldige avond te worden. Geopend werd met 'I Remember You'. Gary Smulyan - compleet met Dizzy Gillespie-sik, alpinopet, gympies, overhemd uit de broek en colbert tot over de dijen - speelde soepel het thema, waarna het trio losbarstte. Rein de Graaff behendig spelend, vooral in het middenregister, Eric Ineke lekker strak met felle roffels plus Marius Beets stuwend op zijn contrabas. 'Sans Souci' van Gigi Gryce volgde met een fijne latin-beat en Smulyan heerlijk soepel spelend van het lage naar het hoge register en vice versa. Hij werkte zich prachtig door het redelijk complexe akkoordenschema. Pas nadat De Graaff na zeven minuten de solo overnam, ging Ineke over op het 'reguliere' drumspel op bekkens en snaredrum. Na 'Out Of The Blue', gebaseerd op Sonny Rollins' 'Get Happy', trok Gary Smulyan eigenlijk al het concert naar zich toe en vooral in 'Body And Soul' blies hij een fenomenale solis-tische opening, waarvan de haren van menigeen rechtovereind gingen staan. Alle muziek komt bij Smulyan wonderschoon, behendig en beheerst uit zijn logge instrument. Van het Trio Rein de Graaff is te vermelden dat het allemaal wat braaf klonk, althans zonder veel verrassingen. Het was vooral Gary die het trio op sleeptouw nam, met prachtig 'knorrend' spel. Zijn baritonsax klinkt eigenlijk constant als een voortsnellende tweecilindermotor, maar dan wel in de hoogste versnelling! Na de pauze vielen met name drie nummers op: 'A Rose For Ray', met opnieuw een fijne latin-beat, 'Omegane', gebaseerd op 'Woody ’n You' van Dizzy Gillespie, en 'Stop', dat is geënt op 'Pennies From Heaven'. Samenvattend een erg geslaagd optreden. (Rolf Polak, 18.12.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
