|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Het vocale impressionisme van Beatriz Aguiar zondag 17 december 2006, Wilou's Basement, Veldhoven Niemand van de genodigden had het kunnen bevroeden, maar na vanmiddag was iedereen het erover eens; dit was een heel bijzonder concert. Het affiche zag er goed uit: Beatriz Aguiar (zang), Hernan Ruiz (gitaar), Jose Lopretti (piano), Mick Paauwe (elektrische bas) en Enrique Firpi (drums, bombo legüero en cajon). Maar er was meer... De zangeres en de musici benamen de toehoorders de lust om oog en oor ook maar een moment af te wenden. De magie van dit concert bestond niet louter uit de hoge kwaliteit van hetgeen er geboden werd; het was de totaalsfeer. Een concert als dit - met een sprakeloos geëngageerd publiek versus de muzikaliteit, passie en warmte van Beatriz Aguiar en haar musici - beleef je slechts zelden. Aguiar is synoniem voor puur natuur. Zij vertolkt traditionele vocale muziek van Zuid-Amerika en specifiek die uit haar geboorteland Uruguay met diepgang en emotie. Haar timbre is warm en haar intonatie onberispelijk. Haar interpretaties van composities en teksten waren onverbiddelijk. Ze heeft een energieke, expressieve stem en haar lichaamstaal is volmaakt naturel. Niet eenmaal kon men haar betrappen op ingestudeerd maniërisme. Sierlijke bewegingen - tekst en muziek ondersteunend - en gelaatsexpressies trokken je haar zang binnen. Kortom, een stem en voordracht die niemand onberoerd liet. Zij brachten composities in Zuid-Amerikaanse muziekstijlen, zoals een Argentijnse tango (de muzikale uitlaatklep voor velerlei emoties), een wals uit Peru en een samba uit Brazilië. Maar ook eigen composities van Aguiar en Lopretti. Op haar onlangs uitgebrachte cd 'Mi Cancion' (Connecting Cultures Records) tekende de zangeres voor verschillende composities en fraaie poëtische teksten. Belangrijke ritmes als de candombe en murga uit Uruguay werden door het kwintet eigentijds geherinterpreteerd. José Lopretti's authen-tiek percussief pianospel en Hernan Ruiz' heldere gitaarspel brachten jazzelementen in het concert door waar mogelijk te improviseren en zorgden voor een organische verbinding tussen folklore en jazz. Het was een bont gemêleerd gezelschap. José Lopretti (Uruguay) improviseerde op een Piazolla-compositie op de mondgeblazen melodica. Zijn muziek en spel is een creatieve mix van jazz en folklore. Gitarist, arrangeur, componist Hernan Ruiz (geboren in Paraná, Argentinië) won op 18-jarige leeftijd de eerste prijs als solist op het festival Encuentro Entrerriano del Folklore te Villaguay. Hij schitterde in het duet 'Pal Luna' van zijn hand, met Lopretti op melodica. Bassiste Mick Paauwe (Nederland) bracht haar jeugd door in Curaçao en Brazilië en kwam daarom al vroeg in aanraking met Latijns-Amerikaanse muziek. Ze is zeer actief binnen de Latin-scene van Nederland. Enrique Firpi, Beatriz' echtgenoot en eveneens afkomstig uit Uruguay, was de bescheiden maar belangrijke ritmemotor van het gezelschap. Voor hem kende de ritmische verscheidenheid van het gespeelde repertoire geen enkel geheim. Opvallend onopvallend was hij van grote importantie met zijn kleurrijk en pittig percussiewerk. Romantische, weemoedige, poëtische en vrolijke momenten kleurden dit optreden. Alles was van hoog muzikaal niveau en twijfelloos waarachtig. Wat voor moois heeft onze multiculturele samenleving muzikaal nog allemaal voor ons in petto? Oké, het aandeel pure jazz was vanmiddag niet groot, maar daar klaagde niemand over omdat ogen en oren, hart en ziel werden geraakt en daar gaat het uiteindelijk om. Beatriz Aguiar en consorten moet je maar eens live beleven, daarna spreken we elkaar nog wel! Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. (Cees van de Ven, 29.12.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
