Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Oude tijden keren weer, met veel nostalgie
Lou Donaldson Quartet, maandag 16 oktober 2006, Bimhuis, Amsterdam

Dat er nog steeds een groot publiek afkomt op een optreden van de nu bijna 80-jarige altsaxofonist Lou Donaldson, mag een prestatie van formaat genoemd worden. Een over-vol en volledig uitverkocht Bimhuis begroette deze sterk door Charlie Parker beïnvloede saxofonist dan ook met een mooi applaus. Broos betraden de leider en zijn op een wan-delstok steunende en van de gebruikelijke tulband op zijn hoofd getooide Hammond-organist Dr. Lonnie Smith een kwartier te laat het podium. Zij werden begeleid door twee jongere musici: gitarist Randy Johnston, een expressieve musicus, vooral geïnspireerd door de latere Grant Green, Kenny Burrell en Wes Montgomery, en een schijnbaar on-bewogen Fukushi Tainaka op slagwerk.

Het concert werd haast traditioneel geopend door 'Blues Walk', lekker vet aangezet, maar toch ook met de karakteristieke lichtvoetige Lou Donaldson-stijl. Bijna elk stuk deze avond werd met een tweede partij gecontinueerd door Randy Johnston, vloeiend spelend in een geheel eigen stijl en met veel dubbelklanken. De derde partij is elke keer voor Lonnie Smith, in dit openingsnummer met keiharde intervallen met hoge 'gillers en trillers' spelend. Zijn spetterende solo werd door het publiek niet verwacht, omdat Smith juist eerst in laag tempo met zijn solo begonnen was. De musici werden vakkundig door de rustige Fukushi Tainaka begeleid en opgezweept. Kortom, door dit openingstuk was de toon gezet.

Donaldson bleek ook nog steeds over de nodige humorvolle uitspraken te beschikken: "Tonight we have jazz, no fusion, no confusion, only jazz." Het programma werd in up-tempo vervolgd met 'Wee' van Charlie Parker, met snelle loopjes op de altsax en gitaar, waarna een spetterende drumsolo volgde en de overige drie musici, schijnbaar ongeïn-teresseerd en met de rug naar het publiek, door de grote ramen van het Bimhuis naar donker Amsterdam gingen kijken.

Al in het derde nummer 'What A Wonderful World' werd duidelijk dat Donaldson deze avond niet in goede doen was, want hij begon behoorlijk valse noten te spelen, daarbij geërgerd naar zijn instrument kijkend alsof hij wilde zeggen 'het ligt niet aan mij maar aan mijn instrument'. De saxofonist beëindigde dit nummer met een humoristische vocale Louis Armstrong-imitatie. 'Fast And Freaky' volgde, met snel en spectaculair ondersteunend voetenwerk van Smith, gevolgd door opnieuw een hoofdrol op slagwerk met wel een 10 minuten durende solo, met prachtig werk op de hihat. Donaldson verdween hierbij voor het eerst van het podium.

De vette blues 'Suffering Music' volgt, met een nu vooral vocaal humoristische Donald-son: "She's a whisky drinking woman. I love that woman, she's mine oh mine..." En toen waren de jaren vijftig weer helemaal terug met 'The Alligator', een erg funky nummer, waarbij de Lesliebox van Smith qua omwentelingen overuren maakte. Het nummer werd beëindigd met Lonnie Smith, die zittend op zijn knieën met zijn handen de basbars be-diende, om daarna weer 'gillend' zijn Hammond te bespelen, begeleid door opzwepende rockdrums.

Na de pauze 'Bye Bye Blackbird', waarin Johnston zich steeds meer als dragende kracht in deze groep gaat manifesteren, met prachtige vloeiende en stimulerend gespeelde gitaar-solo's. Vervolgens 'Softly As In A Morning Sunrise', met een schitterend trio-optreden van Johnston, Smith en Tainaka, met mooie dubbelakkoorden en met een enorme, prachtig opgebouwde solo door Lonnie Smith. Het ademloos luisterend publiek was na afloop laaiend enthousiast, maar Donaldson, die al blijk gaf zich niet zo lekker te voelen en last te hebben van zijn lippen, verliet om 23.15 uur het podium. Het overblijvende trio ver-volgde hierop het programma, met onder andere een spectaculaire uitvoering van 'A Night In Tunesia'.

Ondanks het wegvallen van Lou Donaldson kon het aanwezige publiek terugzien op een erg geslaagd concert.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Hans Sirks en Koen Scherer.

(Anoniem, 26.11.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.