Buis en zijn Brivaboebilarinotes
Joost Buis' Astronotes, maandag 2 oktober 2006, Wilhelmina, Eindhoven

Doorgewinterde improvisatoren stonden hier op het podium. En trombonist Joost Buis speelde hiermee volgens eigen receptuur een programma van toegankelijke melodieën, soms met verwijzingen naar de jazzhistorie, maar vaak ook met hedendaagse en tegen-draadse uitspattingen. Er bleef voldoende ruimte voor improvisaties waarin men afstand kon nemen van de veelal zorgvuldig uitgeschreven partijen. Bij Buis is ook de humor nooit ver weg. Kijk maar naar de titels van de gespeelde stukken: 'Grilkijker', 'Brivaboebilari', 'Zoomin' en 'Do Zijn'. Het was hoorbaar dat hij stevig geworteld is in de jazztraditie. Vanuit die basis vertrekt hij en hierop bouwt hij zijn eigentijds concept.

Met zijn muziektrawanten weet hij vele sferen en stemmingen te verklanken, die met goede improvisaties worden gekruid en verpersoonlijkt. Neem bijvoorbeeld rietblazer Tobias Delius met zijn improdelicatesse in 'Hummelo' of Jan Willem van der Ham op fagot met zijn donkere schilderingen in 'Grilkijker', waarbij de percussionisten Alan Purves en Michael Vatcher met subtiel slagwerk de zaak inkleurden en onderlijnden. Gitarist Paul Pallesen speelde een stevig en groovy solo in 'Zoomin' en Frans Vermeerssen ontketende op sopraansax in 'Brivaboebilari', en werd door fraai 'tranquillerend' spel van pianist Achim Kaufmann en Pallesen weer aan banden gelegd. Van der Ham excelleerde met zijn intro van 'Tunguska Butterfly'. Een fraaie orkestratie met goed uitgevoerde bellnotes, een volvette walking bass van Wilbert de Joode en een melodieus en harmonisch Elling-toniaans slot. Buis zelf ging uit zijn dak in 'Clues', een stuk met guitige dissonanten. 'Youth', een stuk opgedragen aan Harry Carney, de baritonsaxofonist uit het orkest van Ellington, was uiteraard een feature voor Vermeerssen met een latin-feel solo op een oorstrelend harmonieuze bedding van het ensemble.

Achim Kaufmann was in dit gezelschap zeer op zijn plaats. Daarvan gaf hij op overtuigen-de wijze blijk, zoals met zijn solo in 'Do Zijn' en zijn ademstokkende intro van 'Biefstuk'. De Joode speelde suspensief in 'Albast', gevolgd door onheilspellende toevoegingen van Vermeerssen en Van der Ham die de sfeer nog dreigender maakten. Tenslotte brengt Jan Willem van der Ham met een 'Peter en de Wolf'-achtig citaat dit stuk naar het einde. Hij was zonder meer mijn 'Man of the Concert'. Energiek, prominent en uitermate boeiend waren zijn solistische bijdragen vanavond. Hij speelde met presence, passie en zeggings-kracht van het begin tot en met de toegift, het heerlijke 'Nantones', Buis' hommage aan Joe "Tricky Sam" Nanton, de onvergetelijke trombonist uit de Ellingtons bigband. Joost Buis was hierin diens reïncarnatie en liet met plunger zijn trombone spreken als een stemband, met fraai pianospel als onderbouwing van Achim Kaufmann. Een pianist waarvan we helaas te weinig horen.

Klik

(Anoniem, 25.10.06) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.