|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
  North Sea Jazz impressies: Wadada Leo Smith's Golden Quartet zondag 16 juli 2006, Ahoy, Rotterdam Een van de meest weirde concerten van het afgelopen North Sea Jazz Festival was on-getijfeld dat van trompettist, componist en muziekdocent Ishmael Wadada Leo Smith. Als improvisator heeft dit beruchte lid van the Association for the Advancement of Creative Musicians zich verdiept in diverse muziekculturen, van Japans en Indonesisch tot Afri-kaans. Zijn muziektheorie over jazz en wereldmuziek en zijn creatieve notatiesysteem 'Ankhrasmation' maakten hem bekend. Geconcentreerd gezeten achter een 'effectenbak' profileerde de inmiddels 64-jarige avant-gardist zich jong en vrij van geest met een set die het publiek tot een behoorlijke luisterinspanning dwong. Maar voor degenen die in de Missouri-zaal 'inlogden' op de happening viel er genoeg te genieten. Apart was het wel; zo vaak komt het immers niet voor dat een trompet en een contrabas door een wahwah-pedaal worden gehaald. Dat gaf vooral qua trompetgeluid een behoor-lijk freaky en spacy sfeer. Voor aardser werk zorgden bassist John Lindberg en drummer Nasheet Waits. Lindberg bood de luisteraar af en toe een houvast met een herkenbaar, repeterend loopje. Hij maakte ook veel gebruik van zijn strijkstok. Waits' free-flowing drumpatronen leken in golven aan en af te zwellen. Kronkelend als een slang gebruikte hij daarbij de hele kit. Gitarist Woody Lee Aplanalp strooide met onconventionele gitaarsoli en gebruikte gesampelde partijen, om er vervolgens weer overheen te gaan met noisy lijnen. Zijn tweede gitaar gebruikte hij puur voor overstuurde geluidsexperimenten, als een tapijt van distortion. Smith volgde alles precies en zat er gedurende het hele concert bovenop. Met oogcon-tact en vingerwijzingen leidde hij zijn muzikanten in de door hem gewenste banen. Van achter zijn lessenaar overzag hij als een wijze sjamaan het muzikale slagveld. Zijn wijds uitwaaierende en avontuurlijk trompetspel doorsneed hij met dempende en verdraaiende effecten, bevreemdend en intrigerend tegelijkertijd. Wat de door hem af en toe inge-schakelde drumcomputer nu precies toevoegde aan het geheel, blijft voor uw recensent in nevelen gehuld - Waits staat immers niet bepaald bekend als een saaie en beperkte drummer - maar in de logica van Smith was het ongetwijfeld een waardevol element in het geheel. En de muziek? Een vrij gedeelte ingeklemd tussen een groovend en rockend begin en eind, een duet van slagwerk met muted trompet met wahwah, feedback-achtige noise... het was er allemaal. En, in tegenstelling tot wat u lezenderweg wellicht vermoedt, geen vrijheid om de vrijheid, maar ook wel degelijk uitgeschreven partituren. Bijzonder, ver-vreemdend, explorerend, soms vermoeiend, maar meestal fascinerend. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert. Deze recensie is de vijfde in een reeks concertverslagen van het North Sea Jazz 2006. Meer weten? (Anoniem, 8.9.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
