Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Dulfer dampt en danst
zondag 24 september 2005, Wilhelmina, Eindhoven

Hans Dulfer, tenorsax; DJ Kikke, beats, slagwerk, draaitafels; Eric Barkman, bas; John Helder, rap. Hans Dulfer is een man die tegelijkertijd terug naar de basis van de jazz kan teruggaan en volkomen bij de tijd kan blijven. Dat liet hij horen in twee dampende sets gisteren in het Eindhovense café Wilhelmina. Als geen ander zal hij weten dat jazz ooit begonnen is als muziek om op te dansen, in duistere, rokerige bars. Maar hij legt dan wel meteen de koppeling met de dansmuziek van deze tijd. Hij kreeg daar de bezoekers van het concert inderdaad mee aan het dansen, al waren er ook mensen die er minder over te spreken waren.

Hij was van meet af aan duidelijk over zijn bedoelingen: "We zijn geen bandje. We spelen geen nummers. We doen een set van een uur aan een stuk, en daarna nog eens. Er valt hier niets te zien. Jullie moeten zo snel mogelijk gaan dansen." En hup, daar stak hij van wal in een ronkende dampende solo, op basis van een krachtdadige bas en elektronische beats. Meestal bleef die basis eenvoudig: rechttoe-rechtaan ritmes die ondersteuning en accenten kregen van de bas en de licks die Dulfer op zijn sax blies. Draaitafelaar DJ Kikke pepte de muziek nog wat verder op door aanvullende ritmes te meppen op een trommel en een paar bekkens. De enige die wat achterbleef in deze aanstekelijke krachtmuziek was rapper John Helder. De eigenzinnige commentaren die Dulfer in de microfoon van zijn sax riep waren prikkelender en energieker dan wat Helder in te brengen had.

Met zijn groep speelde Dulfer lange open structuren, die hij naar believen kon invullen met ritmische patronen en solo's. Die structuren wisselden om de tien, vijftien minuten. De ene keer was de basis een funkmotief, dan weer disco, of calypso. De tweede set begon zelfs met een fragment Indiase muziek dat diende als ondergrond voor een melo-dische verkenning op de sax, voordat het tempo weer opgeschroefd werd tot snelheden die de benen automatisch in beweging zetten. Als dansfeest was dit zonder meer ge-slaagd. Wat op den duur wel teleurstelde was dat de groepsleden de basisstructuren nauwelijks verder uitbouwden. Met meer fantasie hadden ze eentonigheid kunnen voor-komen. Maar dat zal het dansend publiek om het even geweest zijn.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

Deze recensie verscheen eerder in Eindhovens Dagblad.

(Anoniem, 30.9.06) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.