|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Cocqolumn #4 Han Bennink? Drummertje, jongen! De Nederlandse jazz kent verscheidene grote drummers. Dat begint officieel natuurlijk met Wessel Ilcken, maar persoonlijk heb ik altijd een beetje het gevoel dat Ilcken meer zoiets als de beste onder zijn gelijken was dan dat hij ook naar objectieve maatstaven zo geweldig was. Echt gewéldige slagwerkers zijn, in mijn beleving, John Engels en Pierre Courbois. En natuurlijk Han Bennink. Hij speelde drums met de groten van de Nederlandse, de Euro-pese en de Amerikaanse jazz, met mensen als Dexter Gordon en Eric Dolphy. Hij speelde een niet onaanzienlijke rol in de vernieuwing van de jazz vanaf de jaren zestig, al dan niet in samenwerking met Misha Mengelberg. Hij (er)kent niet of nauwelijks muzikale grenzen, hij speelt met alles en iedereen die op zijn pad komt als hij er wat in ziet. Met Rita Reys, met Boris van der Lek, met Robert Jan Vermeulen, met Terrie Ex, met Michiel Borstlap, met Michael Moore en Ernst Reijseger. Hij is als het zo uitkomt de clown, dan weer de tovenaar, en kan op een kaal snaretrommeltje de veters uit je schoenen swingen – los van alle verheven avant-gardistische kapsones waar hij ook aan meedoet. Ik heb hem (min of meer) zien komen. Het was in de tijd dat ik (zelf nog maar net 20) de programmering deed voor de Utrechtse Jazz Liga. Dat was de weidse naam voor een kleine werfkelder waar elke zondagmiddag amateurs uit Utrecht en omstreken mochten komen spelen (onder de slogan 'Jazz van Drie tot Zes'), bescheiden tegenhanger van de grote clubs van de stad (de Utrechtse Jazzclub van Gert Hogenkamp en Persepolis van Jaap van de Klomp, waar de Dexter Gordons en de Johnny Griffins van deze wereld speel-den, al dan niet begeleid door de Jacobsen). Een redelijk bekende en hoog aangeslagen pianist in het Utrecht van die dagen was Carel Heinsius, voor onze club al veel te duur. Maar Carel raakte in de Heer en ging op de getuigenistoer. Hij gebruikte daar de jazzmuziek voor, en zo ontstond ook voor de Utrechtse Jazz Liga de gelegenheid Heinsius te programmeren. Het Carel Heinsius Trio, met het programma 'Jazz for Christ'. Op tweede kerstdag 1961 was het zover. En wie bracht hij mee? Bassist Hans Felderhof (nooit meer wat van gehoord) en drummer Han Bennink, zestien jaren jong, en al middelpunt van veel waarderend rondzoemen in het jazzcircuit: "Heb je al gehoord van Han Bennink? Drummertje, jongen! Dat wordt een grote!" Hoe die middag in ons keldertje is verlopen weet ik niet meer exact, er is wel een foto van, waarop het trio in het schemerdonker is te ontwaren. Wie goed kijkt, ziet de jonge Bennink zijn hoofd opzij wenden op een manier die karakteristiek is gebleven voor zijn motoriek. Heinsius heeft zijn handen op het toetsenbord, maar kijkt opzij naar het pu-bliek, misschien wel sprekend over de religieuze bevlieging die bezit van hem had geno-men. Waar Carel is gebleven? Ook dat weet ik niet. Maar drummertje Han Bennink is een grote geworden, niet meer weg te denken uit de jazz. En niet alleen de Nederlandse. (René de Cocq, 26.9.06) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
